Αγαπημένη μου Τζόϊς
Σου γράφω με το στυλό που μου χάρισες. Καινούρια πόλη. Καινούριο σπίτι. Καινούρια ζωή. Τις πρώτες μέρες τις ξόδεψα για να συμμαζευτώ στο καινούριο σπίτι. Την πέμπτη μέρα το είχα πετύχει -μετά από πολλούς καφέδες και γεμάτα τασάκια- μην σου πω ότι πρόλαβα να ρουτινίασω κιόλας. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να βγω να εξερευνήσω την καινούρια μου πατρίδα. Δεν έχει και πολλά μέρη για να δεις λίγο πολύ τα είδα όλα τα σημαντικά (ή έτσι νομίζω). Σε μια από τις εξορμήσεις μου τσάκωσα κι ένα βιβλιαράκι με την ιστορία της πόλης για να νιώσω ότι είμαι εδώ από καιρό. Βρήκα κάτι παλιούς γνωστούς που αναγκάστηκα να τους κάνω νυν φίλους για να βρώ λιγάκι το δρόμο μου. Θα σ' αρεζε εδώ θα λάτρευες σίγουρα τη βόλτα στην παραλία με το αεράκι να σου ρίχνει σφαλιάρες στα μούτρα κάθε τόσο. Και το κέντρο θα σ' άρεζε. Κόσμος και σούσουρο, λιώνεις εσύ γι' αυτά, σε θυμάμαι. Και που λες με αυτούς τους νυν φίλους έκανα αυτές τις περιστασιακές συζητήσεις που μισείς. Αυτές που βρίσκεις κάποιον για να του παραπονεθείς για τις παλιές σου πληγές που έχουν κλείσει από καιρό αλλά έχει αφήσει η κάθε μια από μια ουλή πίσω της είτε μικρή είτε μεγάλη. Κι ενώ δεν σου είχε περάσει καν από το μυαλό, δέχεσαι συμπαράσταση από κάποιον ομοιοπαθή. Γιατί όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε στη μοναδικότητα πάνω κάτω ότι ζούμε το 'χουμε δει στο σινεμά. Όμως σε κούρασα αρκετά με τις σαχλαμάρες μου. Σε επαναφέρω στην πραγματικότητα (κι εμένα μαζί) λέγοντάς σου πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα εδώ. Χριστούγεννα ήρθαν και δεν μπήκα καν στη διαδικασία να στολίσω. Είναι 23:55 και τα μάτια μου είναι πρησμένα απ' την κούραση. Για δουλειά δεν το συζητάω, τα γνωστά. Ά και χιόνισε, έπιασε λίγο χιόνι και φέτος. Καλά όλα αυτά αλλά ο κύριος λόγος που σου γράφω είναι για να σου ανακοινώσω ότι τελικά δεν θα μπορέσω να έρθω να σε δω. Και επειδή το γράμμα ξέρεις πως είναι ο αγαπημένος τρόπος επικοινωνίας...
θέλω επίσης να σου ευχηθώ την χρονιά που θα έρθει να κάνεις ότι δεν τόλμησες ποτέ σου και να αφήσεις τη φαντασία σου να οργιάζει. Να ακούς την καρδιά σου και δε θα χάσεις (αν και δεν ξέρω πως ακριβώς γίνεται αυτό). Δεν απολογούμαι που δεν θα έρθω αλλά ήθελα να έρθει κάτι από μένα σε σένα.. Ελπίζω να βρεθούμε σύντομα μέσα στην καινούρια χρονιά. Θα ήταν πολύ ωραίο. Αν θελήσεις να με επισκεφτείς στην καινούρια μου μιζέρια η οδός και το τηλέφωνο είναι γραμμένα στην καρτ ποστάλ που σου στέλνω μαζί με το γράμμα.
Να προσέχεις.
Σου γράφω με το στυλό που μου χάρισες. Καινούρια πόλη. Καινούριο σπίτι. Καινούρια ζωή. Τις πρώτες μέρες τις ξόδεψα για να συμμαζευτώ στο καινούριο σπίτι. Την πέμπτη μέρα το είχα πετύχει -μετά από πολλούς καφέδες και γεμάτα τασάκια- μην σου πω ότι πρόλαβα να ρουτινίασω κιόλας. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να βγω να εξερευνήσω την καινούρια μου πατρίδα. Δεν έχει και πολλά μέρη για να δεις λίγο πολύ τα είδα όλα τα σημαντικά (ή έτσι νομίζω). Σε μια από τις εξορμήσεις μου τσάκωσα κι ένα βιβλιαράκι με την ιστορία της πόλης για να νιώσω ότι είμαι εδώ από καιρό. Βρήκα κάτι παλιούς γνωστούς που αναγκάστηκα να τους κάνω νυν φίλους για να βρώ λιγάκι το δρόμο μου. Θα σ' αρεζε εδώ θα λάτρευες σίγουρα τη βόλτα στην παραλία με το αεράκι να σου ρίχνει σφαλιάρες στα μούτρα κάθε τόσο. Και το κέντρο θα σ' άρεζε. Κόσμος και σούσουρο, λιώνεις εσύ γι' αυτά, σε θυμάμαι. Και που λες με αυτούς τους νυν φίλους έκανα αυτές τις περιστασιακές συζητήσεις που μισείς. Αυτές που βρίσκεις κάποιον για να του παραπονεθείς για τις παλιές σου πληγές που έχουν κλείσει από καιρό αλλά έχει αφήσει η κάθε μια από μια ουλή πίσω της είτε μικρή είτε μεγάλη. Κι ενώ δεν σου είχε περάσει καν από το μυαλό, δέχεσαι συμπαράσταση από κάποιον ομοιοπαθή. Γιατί όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε στη μοναδικότητα πάνω κάτω ότι ζούμε το 'χουμε δει στο σινεμά. Όμως σε κούρασα αρκετά με τις σαχλαμάρες μου. Σε επαναφέρω στην πραγματικότητα (κι εμένα μαζί) λέγοντάς σου πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα εδώ. Χριστούγεννα ήρθαν και δεν μπήκα καν στη διαδικασία να στολίσω. Είναι 23:55 και τα μάτια μου είναι πρησμένα απ' την κούραση. Για δουλειά δεν το συζητάω, τα γνωστά. Ά και χιόνισε, έπιασε λίγο χιόνι και φέτος. Καλά όλα αυτά αλλά ο κύριος λόγος που σου γράφω είναι για να σου ανακοινώσω ότι τελικά δεν θα μπορέσω να έρθω να σε δω. Και επειδή το γράμμα ξέρεις πως είναι ο αγαπημένος τρόπος επικοινωνίας...
θέλω επίσης να σου ευχηθώ την χρονιά που θα έρθει να κάνεις ότι δεν τόλμησες ποτέ σου και να αφήσεις τη φαντασία σου να οργιάζει. Να ακούς την καρδιά σου και δε θα χάσεις (αν και δεν ξέρω πως ακριβώς γίνεται αυτό). Δεν απολογούμαι που δεν θα έρθω αλλά ήθελα να έρθει κάτι από μένα σε σένα.. Ελπίζω να βρεθούμε σύντομα μέσα στην καινούρια χρονιά. Θα ήταν πολύ ωραίο. Αν θελήσεις να με επισκεφτείς στην καινούρια μου μιζέρια η οδός και το τηλέφωνο είναι γραμμένα στην καρτ ποστάλ που σου στέλνω μαζί με το γράμμα.
Να προσέχεις.
τα νέα
