10.9.11

Μετακομίζω

Βγήκα απ' το αμάξι και βρομούσα αμαξίλα. Βαθιά ανάσα. Δεν την ευχαριστήθηκα. Ρούφηξα καθαρό καυσαέριο. Περπατούσα προς το σπίτι και πεινούσα. Είχε ανοίξει η όρεξη μου για πολλά πράγματα. Για παρέα, για καφέ, για συμπόνια, για ζεστό σπιτικό φαΐ. Κυριακή σήμερα πάλι μπαγιάτικο ψωμί θα φάμε. Είχε πολύ αλεύρι το ψωμί. Πολύ αλεύρι. Το μπαγιάτικο. Έκοψα λίγο. Στην κουζίνα χιόνισε. Καπνός. Σκαρφαλώνει τους τοίχους, γαντζώνεται στις κουρτίνες, τους κάνει έρωτα και κουρνιάζει στο ταβάνι. Στοίβες περιοδικών. Περσινών, προπέρσινων πάντως όχι φετινών. Φέτος που καιρός να διαβάσεις περιοδικό; Στοίβες που φιλοδοξούν να γίνουν τοίχοι. Χάρτινοι, αλλά τοίχοι. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα χωρίζουν αλλά τοίχοι είναι κάτι θα χωρίζουν. Τις τελευταίες μέρες οι συγγενείς είναι σαν τη σκόνη, δεν μπορείς να τους ξεφορτωθείς. Ξεφυσάς που και που και αιωρούνται στον μολυσμένο αιθέρα του δωματίου μέχρι να κατακαθίσουν πάλι πάνω στο σύνθετο και στο σβέρκο σου.

Το πήρα απόφαση. Μετακομίζω.

5 λέξεις :

kovo voltes... είπε...

Οσο πιο γρήγορα μπορείς...Μέχρι να πάψει ο καπνός να κάνει έρωτα στις κουρτίνες και οι συγγενείς να κατακάθονται σαν σκόνη...
*μα τι φράσεις...Ζωγραφίζεις ;)

και πράσινα άλογα είπε...

Τρέχω, τρέχω! Ευχαριστώ πολύ.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Τρέχα και μην κοιτάξεις πίσω,λέμε!(άμα τα πράγματα είναι έτσι).Αυτό έκανα κι εγώ.Και σε καταλαβαίνω.
Καλησπέρα!

και πράσινα άλογα είπε...

τρέχω κι όλα θα πάνε καλά... Καλησπέρα!

aniaris είπε...

άκουσα πως θα σε χωρίζει θάλασσα. η καλύτερη δουλειά.