Κλέβω λέξεις. Κλέβω σκέψεις. Κλέβω ιδέες. Και μετά φτιάχνω. Φτιάχνω άχρηστα και φτιάχνω και χρήσιμα. Αλλά καμιά φορά νιώθω τύψεις. Ξέρεις, που κλέβω. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Και ηρεμώ. Ναι. Γιατί ο,τι και να σκεφτεί το ανθρώπινο μυαλό όταν στοχεύει στη δημιουργία τέχνης ή ατεχνίας (μερικές φορές προτιμώ να την αποκαλώ έτσι) ασυνείδητα θα πατήσει στις λέξεις, στις σκέψεις, στις ιδέες, κάποιου άλλου. Βέβαια το αποτέλεσμα είναι πάντα διαφορετικό. Αυτό είναι άλλωστε και το κριτήριο με το οποίο διακρίνονται οι καλλιτέχνες και τα ρεύματα.
Δεν ψάχνω όμως για να κλέψω. Είμαι κάτι σαν τον τίμιο κλέφτη του Ντοστογιέφσκι.
Συναντώ και κλέβω.
Σέβομαι και κλέβω.
Κλέβω χωρίς να το ξέρω μερικές φορές γιατί απλά κάποιος σκέφτηκε αυτό που σκέφτηκα πριν από μένα.
τα νέα
12 λέξεις :
Ο κλέφτης νομίζω δεν αλλάζει τίποτα απο αυτά που κλέβει. Εσύ συλλέγεις...Έτσι κάνω και εγώ. Συλλέγω στιγμές,ιστορίες, βλέμματα...
Και μετά σημασία έχει πώς τα αφομοιώνει το είναι σου. Με τη διαφορετικότητα του. Κανείς κανενός όμοιος...
να κλέβεις. έτσι, μ αυτόν τον τρόπο, να μη σταματήσεις να κλέβεις. όσο μπορείς να το κάνεις, σημαίνει πως σε αφήνεις να "συναντάς" επιθυμίες, σκέψεις, ανθρώπους πίσω από λέξεις. και οι συναντήσεις ποτέ δεν ήταν κλοπή. εσύ όμως να κλέβεις.
(νάξερες πόσες φορές μονοσκέφτηκα, αυτό που λές. κι ας δημιουργώ μόνο αδέξιες κατασκευές στιγμάτων και λέξεων).
Καλή Χρονιά :)
ερώτηση
έχεις αδέλφια;
έχω
@kovo voltes: είμαστε συλλέκτες λοιπόν. Μ' αρέσει :)
@SoDurck: θα κλέβω ή μάλλον θα "συλλέγω".
*Καθόλου αδέξιες δεν είναι οι δημιουργίες σου.
Λέγε γρήγορα τι μου έκλεψες..
Παρά το πράσσειν άλογα,ομολογώντας κλοπή,αμαρτία ξομολογουμένη,δεν είναι αμαρτία!Επόμενο βήμα,η τέχνη του κρύβεσθαι.Καλώς σε βρήκα!
Φίλε Triton, καλώς ήρθες.
Αποστρέφομαι το κρυφτό. Και κυρίως αυτό που περιλαμβάνει το κρύψιμο πίσω από κάποιο δάχτυλο.
Να γραφεί στα πρακτικά ότι πάντοτε πίστευα και πιστεύω πως η έκφραση μιλάει όντως για πράσινα άλογα. Και ιδού τα τεκμήρια.
Μήπως, λέω εγώ τώρα, αυτό λέγεται "εμπνέομαι" ?
Κι έτσι λέγεται Lyriel αλλά να που εγώ νιώθω ερασιτέχνης κλέφτης. (Γιατί επαγγελματία δε με λες με τίποτα.)
είναι αλήθεια πως όλα - ή σχεδόν όλα - έχουν ειπωθεί και πως άλλοτε παίρνουμε απ τον έναν δημιουργό κάτι,άλλοτε συγκρατούμε κάτι άλλο από κάποιον άλλο,και στο τέλος μπορεί να έρθει κάτι δικό μας που θα είναι η δική μας συμβολή σε όλα τα προηγούμενα.Κι όταν έχουμε ξεχάσει ποιο μεγάλο πνεύμα είπε κάτι σημαντικό και το λέμε εμείς χωρίς να θυμόμαστε,αυτό θα πει,έλεγε κάποιος φιλόσοφος,πως το έχουμε πλέον ενστερνιστεί,χωνέψει μέσα μας,έτσι που μοιάζει σα να βγήκε από εμάς...
λες, ε; μ' αρέσει!
Δημοσίευση σχολίου