Μία κουβέντα τυπική ξεστόμισε αυτός.
Το ουράνιο τόξο των αιτιών της αποχρωματίστηκε.
Το ουράνιο τόξο των αιτιών της αποχρωματίστηκε.
18.12.11
τα νέα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
13 λέξεις :
και πού πήγαν τα χρώματα;
Έτσι γίνεται όταν επιτρέπεις σε άλλους να "παίζουν" με τα χρώματά σου ;-) Τώρα θα μου πεις-και με το δίκιο σου..-"δεν είναι ωραίο να ζωγραφίζεις μόνος" αλλά άλλο μοιράζομαι και άλλο εξαρτώμαι.
Καλή σου μέρα!
Έτσι μπράβο!
Ο καθένας στην παλέτα του.
Καλημέρα.
ωραία! και τώρα χωρίς πολύχρωμες/πολύχρονες αιτίες όλα μοιάζουν καλύτερα και έτοιμα για ασπρόμαυρα άλλοθι. άλλωστε ποιος βλέπει χρώματα τη νύχτα;
καλημέρα σας!
SoDurck, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω. Μου αρέσουν πάντα τα σχόλια που αφήνεις και σε άλλα blogs γιατί επεκτείνεις την ανάρτηση, την πας σε άλλο επίπεδο προσθέτοντας αυτό που λείπει. Γιατί πάντα κάτι λείπει.
Καλή σου μέρα.
Και πράσινα άλογα: θα συμφωνήσω με το σχόλιό σου για την Sodurck αλλά...
SoDurck θα διαφωνήσω λίγο (πολύ λίγο) με το σχόλιό σου. Τα χρώματα σκέφτομαι πως είναι δικά μας. Υπάρχουν δηλαδή στο μάτι, όχι στο οπτικό αντικείμενο. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος :-)
Καλό απόγευμα σε όλους!
πράσινο γλυκό άλογο...
Σ ευχαριστώ πολύ για όσα είπες. Ξέρεις, τα διάφορα κείμενα που διαβάζω, είναι για μένα δωράκια. Φυσάνε αέρα στο μυαλό μου. ανοίγουν παράθυρα. με γλυκαίνουν.
Τα σχόλια δεν είναι για να καλύψω κανένα κενό, μα για να καλύψω την ανάγκη της επικοινωνίας. Κάθε γραμμή και κάθε λέξη, γι αυτόν που τη γράφει και μου επιτρέπει να την διαβάσω, είναι σαν να ακουμπάει ένα μικρό κομμάτι της ψυχής του. και έτσι προσπαθώ να το αντιμετωπίζω στο κάθε σχόλιο.
Είναι τόσο γλυκός ο τρόπος που το πρόσεξες και που το είπες...
Σ ευχαριστώ πολύ :)
M δεκτές οι διαφωνίες. Ας το αναλύσουμε λοιπόν... :)))
Ελπίζω να μας επιτρέπει ο αγαπητός μας φίλος να κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας του γιατί ευχαρίστως να αναλύσω:-)
Κατά τη γνώμη μου δεν είμαστε κάτι συγκεκριμένο. Είμαστε όπως θέλει ο εκάστοτε απέναντι να μας βλέπει. Αυτός μας χρωματίζει, αυτός και μας αποχρωματίζει. Έχει να κάνει με τη νύχτα μόνο αν την εννοείς μεταφορικά μέσα μας. Αυτό εννοούσες?
Βεβαίως και σας επιτρέπω.
οι μεγαλυτεροι ζωγραφοι πεθαναν τρελοι και μονοι-τυχαιο?δε νομιζω.
Κατ αρχή να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη δυνατότητα αυτής της απολαυστικής συνομιλίας και στον οικοδεσπότη και σε σας αγαπητή Μ.
Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος είναι όλα. Τα έχει όλα. Και τα χρώματα και τις σκιές και το φως και τη νύχτα και τα σκοτάδια και τα κεριά. Αυτό που “βλέπουμε” κάθε φορά στον απέναντι, είναι αυτό που εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή έχουμε ανάγκη να δούμε. Τη δική μας ανάγκη καλύπτουμε “βλέποντας” και “σβήνοντας” κάθε φορά το όποιο “χρώμα” στον άλλον.
Ακόμα κι αν ακουστεί ακραίο, πιστεύω πια, πως ακόμα κι η αγάπη (για τον έρωτα δεν το συζητώ κάν), δική μας ανάγκη είναι. Και για να το πάω λίγο παραπέρα αφορμής δοθείσης, η ανάγκη μας να δώσουμε είναι πιο μεγάλη και πιο επώδυνη στην έλλειψή της, από την ανάγκη μας να πάρουμε. Εγωιστικά είναι τα γονίδιά μας.
Θα σας ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά – εκ βαθέων – για την ευκαιρία να απολαύσω τη συνομιλία μας και θα ζητήσω συγνώμη για τα “σεντόνια”.
Καλημέρα σε όλους :)
μα τι βλακας!
Γεμάτο ποίηση...
Δημοσίευση σχολίου