2.Αγαπημένο άρωμα: Της μπογιάς (σκέτη μαστούρα).
3.Αγαπημένο φαγητό: Της ώρας.
4.Αγαπημένο γλυκό: Παγωτό (χειμώνα-καλοκαίρι).
5.Αγαπημένο ποτό: Popeye (χυμός ροδάκινο, πορτοκάλι και ανανά) Το δοκίμασα ένα καλοκαίρι σ' ένα μπαράκι εκεί που σκάει το κύμα κι από τότε δεν νοείται καλοκαίρι χωρίς popeye.
6.Αγαπημένο βιβλίο: «Ποίος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» Μάρκ Χάντον.
7.Αγαπημένο τραγούδι: Δεν έχω τέτοιο. Άλλα αν με ρωτούσες ποιο γράφτηκε για μένα θα σου έλεγα το Wait του Alexi Murdoch.
8.Αγαπημένη σειρά: Six Feet Under (the best of all).
9.Αγαπημένη έξοδος: Η είσοδος στο όνειρο.
10.Αγαπημένη διαδρομή: Από τα παρασκήνια στη σκηνή.
Θερμά ευχαριστήρια στην SoDurck για την πρό(σ)κληση στο μπλογκοπαίχνιδο.
Το πλασάρω στους:
kovo voltes
BiScoto
jo.
α Lyr
όλα θα πάνε καλά
πάντα στο ποτέ
Χαζή Δανάη
Summertime Blues
άσωτος γιός
La koumbara
τα νέα
11 λέξεις :
εγώ σ ευχαριστώ για την ανταπόκριση :)
ωραία βόλτα η διαδρομή... βγάζει κι αυτή στην ίδια έξοδο ελπίζω...
νάσαι καλά :)
Σ' αρέσει η μυρωδιά της μπογιάς ε? και έλεγα μόνο εγώ έχω ανωμαλία. Το βερνίκι μου αρέσει καλύτερα και η βενζίνη ;)
Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση, το έπαιξα το παίγνιον και το ευχαριστήθηκα :))
υγ. άκουσα και το αγαπημένο σου τραγούδι, γιατί δεν το ήξερα, όντως σου ταιριάζει.
ποιος τον σκότωσε το σκύλο, πες, ποιος;
χαχαχα πρέπει να κάνω και γώ λίστα τώρα δηλαδή?
@Lyriel: Βρνίκι θες; Βερνίκι κανένα πρόβλημα.
Οι καβουρότρυπες ονειρεμένη παραλία. Ξέρεις να διαλέγεις πάντως :) μ' αρέσεις.
@Summertime Blues: Δε λέω να διαβάσεις το βιβλίο και να μάθεις (αξίζει τον κόπο)
@HARRY GOAZ: Thank you! You too. And don't forget to smile. :)
@Xazh Danah: Αν σου βαστάει;
@Μ: Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιο σου.
Όχι σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι με καταράστηκες. Με τη "διαφορετικότητα" με καθησύχασες :)
Είναι δημοσιευμένο το σχόλιό μου (βλέπε στα παλιά σου τα παπούτσια)
Το βιβλίο που διαβάζεις, πως σου φαίνεται?
Είμαι κάπου στη μέση οπότε δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη αλλά θα σου πω τι σκέφτομαι ως τώρα.
Δε μου άρεσε στο σύνολο του. Έχει αξιόλογο περιεχόμενο και το θέμα της ιστορίας είναι ευρηματικό αλλά σε αντίθεση με τα υπόλοιπα βιβλία του Μπουκάϊ (μιλάω για τα βιβλία του που δεν είναι καθαρά βιβλία ψυχολογίας όπως η σειρά «Να σου πω μια ιστορία» Ιστορίες να σκεφτείς» και «Βασίσου πάνω μου») που έχουν πλοκή και η ψυχολογία είναι το μαγικό φίλτρο που λύνει τα προβλήματα του ήρωα, σε αυτό είναι φανερό ότι οι συγγραφείς του βιβλίου (είναι ο Μπουκάϊ μαζί με μια γυναίκα) είναι ψυχολόγοι που προσωπικά μου προκαλεί δυσφορία γιατί το βιβλίο τείνει να γίνει επιστημονικό. Και όσο πιο πολύ το διαβάζω τόσο πιο πολύ μπερδεύομαι για τις σχέσεις των ζευγαριών διότι μια από τη μία συμφωνω με αυτά που λέει αλλά από την άλλη αν γίνονταν πραξη από όλους μας τότε όλοι θα καταλήγαμε παντρεμένοι απο συμβιβασμό (με τον/την σύντροφο μας) που θα κάναμε σχέδον ασυνείδητα.
Όποτε θα σου έλεγα να μην το διαβάσεις. Εκτός κι αν το έχεις κάνει ήδη...
Τα πρώτα 3 βιβλία του όμως, έχουν πολλά να σου δώσουν κατα τη γνώμη μου. (ειδικά το 1ο: «Να σου πω μια ιστορία»)
Εμένα με έχουν σημαδέψει.
Επίσης μιας και μου έδωσες τη χαρά να μιλήσω για βιβλία θα σου συνειστούσα ανεπιφύλακτα να διαβάσεις αυτό που έχω βάλει στο τοπ 10 και αυτό που τελείωσα πριν από μια εβδομάδα («Ο φύλακας στη σίκαλη»)
Δυστυχώς ή ευτυχώς το έχω ήδη διαβάσει. Μου άρεσε αρκετά, αλλά το βρήκα πολύ θεωρητικό. Μπορεί να έχει δίκιο σε πολλά που αναφέρει, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν μπορούμε-και ούτε και θα ήταν υγιές, κατά τη γνώμη μου- να τα αναλύουμε όλα κάθε φορά τόσο πολύ, ώστε μπορέσουμε να φτάσουμε σε τέτοια ισορροπία. Οπότε καλή η θεωρία, αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι αλλιώς.
Τώρα διαβάζω την κομψότητα του σκαντζόχοιρου και μου αρέσει αρκετά. Θα κοιτάξω τις προτάσεις σου και σε ευχαριστώ πολύ!
Τις καλημέρες μου!
Και τι νόημα έχει να ξέρεις τη θεωρία όταν στην πράξη είναι αλλιώς τα πράγματα; Ίσως να κάνεις μερικές κινήσεις λίγο λιγότερο επιπόλαια (γιατί όλοι είμαστε επιπόλαιοι απέναντι στον έρωτα) αυτό μόνο. Άντε ίσως να το παίξεις και λίγο έξυπνος σε καμιά παρέα άμα τύχει και συζητάτε για τα ζευγάρια.
Αυτή τη κομψότητα του σκαντζόχοιρου όλο μπροστά μου τη βλέπω. Σ' αρέσει;
Στην πράξη είναι αλλιώς τα πράγματα γιατί δεν έχουμε διαβάσει ΟΛΟΙ το βιβλίο, οπότε οι μισοί καταλαβαίνουν, οι άλλοι μισοί όχι, τσαντίζεσαι και του πετάς το βιβλίο στο κεφάλι...χαχα...όχι, αστειέυομαι. Απλά ξέρεις, θέλει δουλειά και από τους 2 :-)
Ο σκαντζόχοιρος είναι ένα καλό βιβλίο, πολύ ενδιαφέρον μου φαίνεται ως τώρα, τι να πω...δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφει αλλά έχει πρωτότυπη σκέψη και αυτό με ξεκουράζει :-)
υ.γ.: το σχόλιό μου στη νέα σου ανάρτηση πάλι έκανε φτερά...το βρήκες ή να το ξαναστείλω?
Ο τίτλος είναι πολύ ελκυστικός. Ίσως του ρίξω μια ματιά.
Το βρήκα το σχόλιο σου και σου απαντώ εδώ: Ναι δεν θα ξεχάσω. Εξαρτώμαι αρκετά από αυτή την αγκαλιά ώστε να μην ξεχάσω.
Δημοσίευση σχολίου