Οκλαδόν

Στο πέρας των αιώνων έγινες κομμάτι μου κι εσύ. Σαν το καινούριο μου σπυράκι κάτω απ' τη μύτη, το σπαστικό. Σαν τη μυρμηγκιά που έχω στη φτέρνα μου 4 χρόνια τώρα. Όχι δεν είσαι μέρος του παζλ που με συνθέτει είσαι απλά το κομμάτι που ταίριαξε. Για τώρα. Για μετά. Για λίγο ίσως. Είναι ωραία η αίσθηση της πληρότητας. Μα χάνεται κι αυτή μαζί με όλες τις αισθήσεις. Δεν σε νιώθω που λες συνέχεια πάνω μου αλλά ξέρω ότι είσαι εκεί μπορώ και τώρα δα να σε χαϊδέψω.
Χα, χα τραχύ είναι το δέρμα σου. Ξεκούραστο όμως. Καθαρό. Μα και τραχύ. Μικρά τα εμπόδια από εκεί που τα βλέπω εγώ. Θα προσπαθώ στο δηλώνω. Να αλλάζω καθώς θα μεγαλώνεις κι εσύ. Για να ταιριάζουμε. Τι σημασία έχει ποιος κουβαλάει ποιόν; Στάσου προσοχή. Μέσα ο κώλος έξω το στήθος. Πώς νιώθεις;
-.......
Κι εγώ.
Μούδιασα. Φεύγουμε;