26.3.12

Η στιγμιαία βλακεία της ανακάλυψης

Βλέπεις μόνο αυτό που θέλεις να δεις και αυτό που σου δείχνω. Μην προσπαθείς λοιπόν να με δεις γι αυτό που είμαι, δεν μπορείς. Μείνε εδώ τριγύρω όμως, μην χαθείς και κάποια στιγμή απρόσμενη μπορεί άθελα μου και χωρίς να το ζητήσεις να σου αποκαλύψω κάποια πτυχή μου ατόφια και στεγνή. Και θα το καταλάβουμε κι οι δυο όταν θα γίνει, αν γίνει, από το χαζό χαμόγελο που θα σχηματιστεί στις φάτσες μας· και δε θα χρειαστεί να πούμε τίποτα ο ένας στον άλλο γιατί θα το ξέρουμε εμείς και το βλέμμα μας και όλα θα είναι μια χαρά.

5 λέξεις :

M είπε...

Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω σε κάτι τόσο όμορφο. Ότι υπάρχει δηλαδή αυτή η στιγμή που επιτέλους θα καταλάβω. Αυτό που καλά-καλά ούτε εσύ ο ίδιος μπορεί να μην καταλαβαίνεις κάποιες στιγμές. Μακάρι!

και πράσινα άλογα είπε...

Μα Μ μου δε χρειάζεται να το πιστέψεις εγώ είμαι σίγουρος ότι το έχεις ζήσει ήδη κι ότι θα το ξαναζήσεις. Αρκεί να έχεις τις κεραίες σου σε εγρήγορση και να πιάνεις το σήμα πριν γίνει ανάμνηση.

kovo voltes... είπε...

Αυτή η στιγμιαία αποκάλυψη εκεί που δεν το περιμένεις...χμμμ...γοητεία. Μα κρίμα που συνήθως ξανακλείνει γρήγορα το στρείδι με το μαργαριτάρι. Όταν δεν συμβαίνει, είναι ευτυχία ;)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Μια χαρά απευθύνεις τα λόγια στο πρόσωπο,υπαρκτό ή μελλοντικά υπαρκτό.Κι έτσι είναι δηλαδή.
Καλησπέρα.Συνέχισε να ονειρεύεσαι και να πιστεύεις σε κάτι.

και πράσινα άλογα είπε...

Κάθε φορά που με επισκέπτεσαι και διαβάζω τα σχόλια σου ενώ είμαι με πόρτες και παράθυρα κλειστά, σαν να έρχεται ένα ξέμπαρκο αεράκι και γεμίζει το δωμάτιο θάρρος και πίστη.
Καλή σου νύχτα.