(Cardarelli, 1936, σελ. 76)

Σήμερα που σε περίμενα
δεν ήρθες...
και η απουσία σου ξέρω τι μου λέει
η απουσία σου που αντηχούσε
μέσα στο κενό που άφησες
σαν ένα αστέρι.
Λέει πως δε θες να μ' αγαπήσεις.
Σαν καλοκαιρινή καταιγίδα
που προμηνύει τον ερχομό της κι απομακρύνεται
έτσι αρνήθηκες τη δίψα μου να σβήσεις.
Ο έρωτας, εκεί που πάει να γεννηθεί,
εκεί το μετανιώνει.
Σιωπηλά,
νιώσαμε ο ένας τον άλλον.
Αγάπη, αγάπη, όπως πάντα,
μ' άνθη να σε σκεπάσω θέλω, μα και να σε μαλώσω

...θα το πληρώσεις

Πάντα έπιανες κότσο τα μαλλιά σου όταν σκεφτόσουν ή ασχολιόσουν με κάτι κι εγώ από τις χαραμάδες των ματιών μου θαύμαζα το λαιμό σου που δέσποζε. Εκεί. Ένας λαιμός. Ο δικός σου. Έβαλα το χέρι μου να πιάσω τον σφυγμό σου. Δυνάμωνε και ύστερα ησύχαζε και μετά δυνάμωνε. Ποτέ δεν μπόρεσα να συγχρονιστώ μαζί του. Εκεί. Ένας σφυγμός. Ο δικός σου. Με φαντάστηκα να σε σφίγγω με όλη μου τη δύναμη. Να αρπάζω από το στόμα σου τη ζωή και να ξαναζώ τις στιγμές μας και ταυτόχρονα να τις διαγράφω. Μια για πάντα.

Δεν υπάρχει το πάντα. Ούτε το ποτέ. Ούτε το τώρα υπάρχει. Αυτοκαταστρέφεται τη στιγμή της δημιουργίας του γι' αυτό κρύβει τόση ένταση . Μόνο το τότε υπάρχει. Αυτό που θυμάσαι υπάρχει.  Αυτό που προγραμματίζεις υπάρχει. Αλλά αν χάσεις κάπου το λογαριασμό, αν μπερδευτείς, το μετά θα σε εκδικηθεί ή και όχι αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

προγαμιαία κατάθεση

Συναντηθήκαμε σε μια παράπλευρη οδό. Εσύ κρατούσες σφιχτά το πακέτο τσιγάρα κι εγώ την υπομονή μου. Σε θυμάμαι από εκείνη την δαγκωνιά που μου άφησες στον αριστερό μου ώμο. Δε σε έχω βγάλει από το μυαλό μου από τότε. Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να σοβαρεύουν τα πράγματα. Όλοι μιλάνε για γάμο. Όμως εγώ δεν βλέπω το γάμο σαν το επόμενο επίπεδο. Βασικά δεν τον βλέπω καθόλου. Τον αγνοώ. Είναι φορές που βρίσκομαι έξω με άτομα και τα βλέπω που μιλάνε και λένε κι εγώ σκέφτομαι και δε λέω· και σκέφτομαι ότι και να έλεγα δεν θα υπήρχε διαφορά. Είναι φορές που νιώθω να περισσεύω. Έτσι κι ο γάμος περισσεύει για μένα. Γιατί οι σχέσεις δεν παγώνουν στο χρόνο και μπορεί μια μέρα να ξυπνήσεις ή εγώ (ή ο γκόμενος σου) και να μου πεις φεύγω γιατί είναι το καλύτερο για όλους. Και δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες όλους αλλά σίγουρα δεν εννοείς εμένα (ή το παιδί). Μάλλον για ξένους θα μιλάς. Αλλά και αυτό να μην γίνει, εγώ σχέση με την εκκλησία δεν έχω καμία. Πως μπορώ να κάνω γάμο θρησκευτικό; Τι; Υπάρχει και ο πολιτικός; Τι φάση δηλαδή; Δεν πιστεύω στο Θεό αλλά πιστεύω στο κράτος; Ξέρω είμαι απόλυτος ίσως και ισοπεδωτικός αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι μπορείς να βασιστείς πάνω μου. Δεν θα σου παίξω πουστιά και το ξέρεις. Αν δεν το ξέρεις, τότε τι κάνουμε εδώ; Αλλά όχι εσύ το θες να το ΄χεις να το βλέπεις σε χαρτί και με στρόγγυλη σφραγίδα.

Στα "φιλικά"

Θα ήθελα πολύ να γράψω ένα βιβλίο αλλά νιώθω να υστερώ σε πολλά. Δε θέλω να το αναλύσω τώρα. Σε παρατηρώ. Με ανέμελες μηχανικές κινήσεις προσπαθείς πεισματικά να αφαιρέσεις από πάνω μου τα δύο κακά της φύσης· τη μελαγχολία -που μου έγινε ρούχο πέτσινο πια- και τον πονοκέφαλο. Επαναλαμβάνω συχνά τις λέξεις "κενό" και "τίποτα" και το σπαστικό "δεν ξέρω" κι εσύ μου λες ότι φαίνεται το μεταξωτό βρακί μου. Λες και με νοιάζει. Αλλά τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους. Κι ο δικός μου ο κώλος μόνο επιδέξιος δεν είναι.

Η φυσική πορεία του ανθρώπου είναι να γερνάει και να φρονιμεύει. Εγώ φαίνεται γεννήθηκα φρόνιμος και με συνήθισε το σύμπαν και όποτε πάω να κάνω κίνηση "και καλά" απερισκεψίας και νεανικής αφέλειας απολαμβάνω αποδοκιμασία με το τσουβάλι. «Εσένα δεν σου πάνε αυτά» Δεν αρκεί που το καταλαβαίνω. Είναι αργά για να γυρίσω. Η μαγκιά μου θα φανεί αν το αποδεχτώ. Ζηλεύω πάντως. Αυτους που δεν χρειάζεται να τα σκεφτούν όλα αυτά. Δεν ντρέπομαι να το πω. Κολλάω στις λεπτομέρειες. Βασανίζω επειδή βασανίζομαι. Προσποιούμαι την ύπαρξη δικαιολογίας και δίνω παράταση στην κατάχρηση.

Σε αφήνω τώρα φίλε μου και μην ξεχνάς όλοι τρίτοι είμαστε στις ζωές των άλλων αλλά το τρία είναι μια χαρά ωραίος αριθμός. Να μου είσαι καλά.

Σε ασπάζομαι.

billy

ασθενώς

μουσαφιραίοι.
πλάι σε απρόσκλητους. δηλητηριώδη φιλιά.
στρώματα λίπους διπλά και τριπλά. τετραπέρατη αηδία.
ισότητα και διαφορετικότητα μα πάνω από όλα ευγένεια.
εμπιστοσύνη με μια δόση καχυποψίας.
αισθήματα σε τιμή ευκαιρίας. παζάρια στις τιμές επιτρεπτά αλλά μην το παραχέσουμε κιόλας. έχουμε και δικαιώματα τρομάρα μας.
καλημέρες μπερδεμένες με καληνύχτες και ηλιοβασιλέματα σε λάθος σημείο του ορίζοντα. ήρθα και έφερα μαζί μου τη βροχή. συγχωράτε με συμπατριώτες. γι' αυτό. και που δεν μπορώ να συντάξω πρόταση. λίγα τα ψωμιά μου. το λένε. ήρθα και έφερα βροχή. αστροπελέκι.
κατανόηση και παρανόηση και τελικά επινόηση. αλλά άντε να τους πείσεις ότι έχεις κάτι να πεις. και άντε να κάτσουν να ακούσουν. και άντε να βρουν θάρρος να ρωτήσουν και εσύ θράσος να απαντήσεις. και άντε να γίνει διάλογος.
με δύο λόγους.
διασταυρώνονται κομμάτια σάρκας. πάντα έβγαζα την πέτσα απ' το κοτόπουλο.
όσο τραβάς θα τραβάω.
τελικά η πρώτη εντύπωση μπορεί να σου δώσει χρήσιμες πληροφορίες για το ποιος είσαι.

ο εξέχων

καθώς περνάς ρουφάω μια τζούρα από τη μυρωδιά σου. θυμάμαι όσα δεν τόλμησα και σιχτιρίζω. η καρδούλα μου το ξέρει και ένας ξένος που κάτι είχε η φάτσα του και μου ήρθε και του τα είπα όλα. συμβατικές βλακείες και στερεότυπα εκσφενδονίζονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα από παντού και προς παντού. βρώμα συσσωρευμένη και χαμόγελα αφύσικα. άλλο ένα τραγούδι για την αγάπη. και ομορφιά πολλή ομορφιά. αντικειμενική και απρόσιτη. σχεδόν αόρατη. ανία . επιστροφή στα πάτρια με μια σάκα γεμάτη προσδοκίες. αρχίδια. όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς. κι εγώ -που όπως κι εσύ τυχαία γεννήθηκα εδώ- είμαι ξέμπαρκος. όπου και να με βάλεις δεν κολλάω. έχω πολλές γωνίες και εξέχω. γενικώς. και ειδικώς. και παραπλεύρως. και όπως σκατά θες. ευχαριστώ.