προγαμιαία κατάθεση

Συναντηθήκαμε σε μια παράπλευρη οδό. Εσύ κρατούσες σφιχτά το πακέτο τσιγάρα κι εγώ την υπομονή μου. Σε θυμάμαι από εκείνη την δαγκωνιά που μου άφησες στον αριστερό μου ώμο. Δε σε έχω βγάλει από το μυαλό μου από τότε. Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να σοβαρεύουν τα πράγματα. Όλοι μιλάνε για γάμο. Όμως εγώ δεν βλέπω το γάμο σαν το επόμενο επίπεδο. Βασικά δεν τον βλέπω καθόλου. Τον αγνοώ. Είναι φορές που βρίσκομαι έξω με άτομα και τα βλέπω που μιλάνε και λένε κι εγώ σκέφτομαι και δε λέω· και σκέφτομαι ότι και να έλεγα δεν θα υπήρχε διαφορά. Είναι φορές που νιώθω να περισσεύω. Έτσι κι ο γάμος περισσεύει για μένα. Γιατί οι σχέσεις δεν παγώνουν στο χρόνο και μπορεί μια μέρα να ξυπνήσεις ή εγώ (ή ο γκόμενος σου) και να μου πεις φεύγω γιατί είναι το καλύτερο για όλους. Και δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες όλους αλλά σίγουρα δεν εννοείς εμένα (ή το παιδί). Μάλλον για ξένους θα μιλάς. Αλλά και αυτό να μην γίνει, εγώ σχέση με την εκκλησία δεν έχω καμία. Πως μπορώ να κάνω γάμο θρησκευτικό; Τι; Υπάρχει και ο πολιτικός; Τι φάση δηλαδή; Δεν πιστεύω στο Θεό αλλά πιστεύω στο κράτος; Ξέρω είμαι απόλυτος ίσως και ισοπεδωτικός αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι μπορείς να βασιστείς πάνω μου. Δεν θα σου παίξω πουστιά και το ξέρεις. Αν δεν το ξέρεις, τότε τι κάνουμε εδώ; Αλλά όχι εσύ το θες να το ΄χεις να το βλέπεις σε χαρτί και με στρόγγυλη σφραγίδα.