Εθιμοτυπικά

Ποτέ μου δεν έμαθα τρόπους. Έγδαρα τους αγκώνες μου να σέρνομαι από τραπέζι σε τραπέζι κι όλα μου τα σακάκια έχουν τρύπες στους αγκώνες. Μη στείλεις προσκλητήριο λοιπόν στην πόρτα μου για το γάμο σου ή τα βαφτίσια του παιδιού σου. Δε θα 'ρθω. Σε όλα αυτά τα τραπέζια άκουγα χωρίς να μιλάω και πολύ. Άκουγα και τα αυτιά μου μάτωναν και βάφτηκαν οι φαβορίτες μου κόκκινες απ' το αίμα. Όλοι πασχίζουν να βρουν τον εαυτό τους, να περάσει το δικό τους, να αναδειχτούν, να πλουτίσουν, να παντρευτούν, να πηδηχτούν σαν τα κουνέλια, να εγκυμονήσουν, να γεννήσουν, να γίνουν γονείς, να πάθουν κρίση στα 40, να γεράσουν και να γίνουν σοφοί, να ζήσουν. Μα αθάνατο νερό δεν υπάρχει· κι εγώ αποφάνθηκα. Από το χαρτζιλίκι μου, μόνο για αφρισμένες μπίρες θα αποταμιεύω.

άφιξη

πότε θα έρθει αυτή που θα σε κάνει να ξεχάσεις τον κυνισμό σου; να αγνοήσεις την ανυπαρξία του "για πάντα", να δεχτείς το "εμείς", να αρκεστείς στο "πολύ" της. δεν περιμένεις να στρίψει από την επόμενη γωνία. αλλά από την παραεπόμενη. θα αντέξει άραγε τη φιληδονία σου; θα ενοχληθεί από την παρουσία της αίωνιας γκόμενας σου στο δωμάτιο; της μελαγχολίας.

εγχείρημα

λάθος τομές σε νεκρά σώματα. πόσο πολύ σ' αγάπησα κανείς δε θα στο πει. δεν μπόρεσα να το πιστέψω ότι πρέπει να λέμε το σ' αγαπώ όταν το νιώθουμε. ο χρόνος εξολοθρεύει τις μνήμες μου. θυμάμαι το σκιάχτρο που δεν τρόμαζε τα πουλιά. και ηρεμώ. εκεί που ο ουρανός ενώνεται με τη θάλασσα, εκεί θέλω να κάτσω και να παίξω την μουσική μου. απόσπαση προσοχής. καθαρά εμπιστευτικό το επόμενο. απόψε θα γίνω εκατομμυριούχος. θα αγοράσω όλα τα πλαστικά χαμόγελα και θα τα εκτοξεύσω σε μια κάψουλα στο διάστημα να μείνει μόνο το χαμόγελο σου να φέρνει φως στη μέρα. μην τολμήσεις να αρνηθείς. να μη δεχτείς αυτά που σου προσφέρουν. αυτάρκεια στα συναισθήματα δε χρειάζεται γλυκιά μου. μόνο ανοιχτό μυαλό και ανοιχτές αγκάλες. άλλα όλοι τα χέρια τους τα κρατάνε κοντά στο σώμα και κάθετα υποταγμένα στη βαρύτητα. ή άλλοι ίσως πιο τυχεροί φορούν ζουρλομανδύα. δεν κινδυνεύουν -νομίζουν- ούτε οι μεν ούτε οι δε να τους αρπάξουν απ' τα χέρια τη χαρά τους. αλλά η χαρά δεν πιάνεται. κοιτάτε. αγγίζετε και προσπερνάτε. και τι άλλο να κάνετε δηλαδή; πόση ώρα να κοιτάτε; πόση ώρα να αγγίζετε; πόσα πράγματα προσπεράσατε; αχ αυτά τα γυναικεία χέρια. κάθε φορά που τα κοιτάζω κάτι κάνουν. με αργές μεθοδικές κινήσεις κάτι κάνουν. με παρακινούν να τα κοιτάξω. συλλέγουν τους πόνους και τους εμφανίζουν σε ρόζους                       διόλου δυσδιάκριτους μα εξαιρετικά γοητευτικούς. αυτά τα χέρια τη ζουν τη ζωή τουλάχιστον. αυτά τα χέρια θέλω, κι αυτό το σώμα. να αγκαλιάσω. και να τα αγκαλιάζω ώσπου να αλλάξουν χρώμα οι κορμοί των δέντρων και από καφέ να γίνουν κόκκινοι.

'ρ'

εσύ να τονίζεις το ρο
κι εγώ ακρωτηριασμένος
να σε κοιτάζω και να απορώ
να ξοδεύω όλη την ενέργεια
σε μια ανώφελη προσπάθεια ανασυγκρότησης
αφού θα με διαλύσεις πάλι
με την ευκαιρία
που θα σου δώσω
μα αν ματώσω· πίσμα θα βγει απ' τη πληγή
όχι αίμα.

πόσες φόρες σου ζήτησα να πάρεις τα μάτια μου για να δεις;

Fuck religion! Let's talk.

Κάποιος είπε ότι αν υπάρχει κάποιος Θεός εκεί έξω τότε αυτός δε βρίσκεται μέσα μας. Δεν είναι ούτε εσύ, ούτε εγώ. Είναι η απόσταση ανάμεσα μας. Η απόσταση ανάμεσα στην προσπάθεια μου να κατανοήσω αυτά που θες να μοιραστείς μαζί μου και σε αυτά που τελικά καταλαβαίνω. Ποτέ λοιπόν κανείς δε θα με καταλάβει όπως θέλω. Αλλά δε θλίβομαι· γιατί με ενημέρωσαν, ότι το ανθρώπινο είδος απέχει έτη φωτός από μια τέτοιου είδους θέωση.