εσύ να τονίζεις το ρο
κι εγώ ακρωτηριασμένος
να σε κοιτάζω και να απορώ
να ξοδεύω όλη την ενέργεια
σε μια ανώφελη προσπάθεια ανασυγκρότησης
αφού θα με διαλύσεις πάλι
με την ευκαιρία
που θα σου δώσω
μα αν ματώσω· πίσμα θα βγει απ' τη πληγή
όχι αίμα.
πόσες φόρες σου ζήτησα να πάρεις τα μάτια μου για να δεις;
τα νέα
10 λέξεις :
Πολύ μου αρέσει! Μου θυμίζει το "π" μου... ;))
Πάντως, να σου πω... ο καθένας βλέπει με τα δικά του μάτια. Μην τα δώσεις. Με τα δικά του θα βλέπει ο άλλος πάλι... αφού κατά βάθος το ξέρεις.
Καλό σκ!
ξι.
Το ρισκάρεις? Να χάσεις την "άλλη" οπτική? Τη δική της?
Καλό Σαββατοκύριακο !
@ M:
να το κάνει προσδοκώντας όμως;
Εντάξει, λοιπόν! Κάντο! (από απλή περιέργεια όμως, προστατέψου!)
Καλό σκ Μμμμμμμ ;))
ξι.
@ ξι
μπερδεύτηκα λίγο καλό μου ξι...προσδοκώντας τι?
υ.γ.:πολλά γραμματάκια μαζευτήκαμε και νιώθω οικεία:-)))
@ πράσιν άλογα: γράφεις πολύ όμορφα :-)
@ξι: Έχεις δίκιο. Αν και θέλω πολύ να τα δώσω, αν το σκεφτώ με καθαρό μυαλό αυτή μου η επιθυμία κρύβει μέσα της την ματαιότητα.
@Μ: Δε μιλάω για μόνιμη ανταλλαγή. Μία μέρα, ίσως και μία ώρα, θα ήταν αρκετή. Αρκετή για να τη βάζει σε σκέψεις πριν κάνει την κίνηση της.
Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο. (ξι αν θες εξήγησε μας αυτό με το "προσδοκώντας"
Καλό Σαββατοκύριακο.
Ναι, το κατάλαβα αργότερα ακούγοντας προσεκτικότερα το τραγούδι...
Εμενα παντως αυτο το ρο μου θυμισε εκεινη την ηλιθια σπαζοκεφαλια με την οποια ανελεητα μας παιδευες πριν κανα δυο καλοκαιρια!
Εννοώ ότι αν τα δίνεις γιατί προσδοκάς να "δει" κάτι άλλο αυτός που θες να του τα δώσεις, καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου (γενικά εννοώ, να μην το κάνει κάποιος). Αν το κάνεις στο πλαίσιο του πειραματισμού και της προσφοράς, και οπωσδήποτε του προσωρινού, τότε θα συμφωνήσω μαζί σου. Αν δε, τα δίνεις και αυτός ούτε καν αντιλαμβάνεται ότι του τα προσφέρεις... ε, τότε μην ασχολείσαι: θα μένεις για πάντα ακρωτηριασμένος να κοιτάζεις και ν' απορείς, και όλη σου η ενέργεια θα ξοδευτεί πριν καλά καλά το καταλάβεις.
Αυτό,
ξι.
Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή, η προσπάθεια ανασυγκρότησής μας, γίνεται μόνο και μόνο για να διαλυθούμε ξανά. Ίσως και να το απολαμβάνουμε...
Δημοσίευση σχολίου