Η ωραία θυμωμένη.

Με σκοπό να βγεις εκτός θέματος. Αναδιπλώνεις. Τις φούστες σου τις λουλουδάτες και τις σκέψεις σου. Όχι τις δικές σου. Αλλά τις σκέψεις σου. Αγορεύεις και υπαγορεύεις κι εγώ πιστός δακτυλογράφος πατώ τα πλήκτρα με μανία και παίζω μουσική. Για μένα είναι πιάνο η γραφομηχανή μου. Ήρθε η ώρα όμως να ειπωθούν γενναίες αμαρτίες. Καταρχάς, ήσουνα άκρως ερωτεύσιμη όταν σε είδα. Σε είδα. Αλλά δε σου έφτανε. Θα ανήκεις στα πιο πρόσφατα για καιρό ακόμα. Ήταν που θα ανοίγαμε εκείνο τον κινηματογράφο και θα προβάλλαμε τις ταινίες που βλέπαμε ο καθένας στον καναπέ του. Εγώ αγκαλιά με τη γάτα. Εσύ με χέρια μπλεγμένα μπροστά στην κοιλιά, όπως τα μπλέκουμε σαν χ, με τις παλάμες κάτω απ' τις μασχάλες. Έτσι. Έτσι σαν να θύμωσες για κάτι. Όλο μου θύμωνες για κάτι. Κι ήσουν τόσο ωραία θυμωμένη. Προσηλωμένοι στις πραγματικότητες των άλλων. Απαλλαγμένοι από τα βάρη της δικής μας. Ήταν που θα ανοίγαμε εκείνο τον κινηματογράφο. Ήταν που μ' αγαπούσες κάποτε. Βουνά και δάση μας χωρίζουν. Η θάλασσα ανέκαθεν μας ένωνε. Διάλεξε εμένα ή εμένα. Σου δίνω το προνόμιο καλή μου. Να επιλέξεις. Ο,τι κι αν πεις, εμένα θα διαλέγεις. Είναι η μοίρα σου που διάλεξε εσένα, ο,τι κι αν λες εμένα να διαλέγεις.