17.9.12

τέως εαυτοί, νυν κανένας

θα κρατώ για πάντα ανθρώπους που ήσουν κάποτε. θα έχω τους εγκεφάλους τους στη φορμόλη. το σώμα είναι  κατά δικό σου. δεν έγινες βεγγαλικό ακόμα. αφού εσύ τους ξέχασες εγώ θα προβάλω τις μεγαλεπήβολες σκιές τους κάθε βράδυ στον ετοιμόρροπο τοίχο μου. θα τους ανακρίνω χωρίς καμία πρόθεση σύγκρισης της ούσιας τους με το παρών σου πρόσωπο. γιατί είναι Ένας άνθρωπος αυτοί που ήσουν κάποτε. και για μένα είναι πιο ξεκάθαρο να το δω. εσύ τη βίωσες την αλλαγή αλλά ορατή είναι μόνο σε μένα που βγήκα ραντεβού με όλους αυτούς τους τύπους. και είναι ακόμη πιο εμφανές ότι δεν άλλαξες καθόλου τελικά. είσαι όλοι αυτοί που ήσουν συν ένας ακόμα. ο νυν κανένας.