Ο ήλιος τρελάθηκε!

2 Σεπτεμβρίου

  Πήρα ένα τηλεγράφημα από την πριγκίπισσα Ρ., στο οποίο μου αναγγέλλει την αυριανή της άφιξη. Υποθέτω ότι θα έχει μαζί της το «αυνανιστικό κινέζικο βιολί» που ο πρίγκιπας σύζυγος της είχε υποσχεθεί να μου φέρει δώρο από το τελευταίο του ταξίδι στην Κίνα. Μετά από ένα πραγματικά υπέροχο δείπνο, κάτω από έναν ουρανό ευοίωνο για όλους τους κοινούς τόπους της κοσμικής μεγαλειότητας, αφέθηκα στην ονειροπόληση αυτού του κινέζικου βιολιού με τις μηχανικές δονητικές ικανότητες. Αυτός ο ηδονικός δονητής προορίζεται να εισαχθεί αρχικά στην οπή του πρωκτού και στη συνέχεια στο αιδοίον (που είναι άλλωστε και ο βασικός του προορισμός). Όταν εισχωρήσει καλά, ένας βιρτουόζος βιολιστής παίρνει το δοξάρι του και το περιφέρει πάνω στις χορδές του βιολιού. Και φυσικά δεν παίζει οτιδήποτε, ερμηνεύει μια σύνθεση ειδικά γραμμένη για αυνανιστικούς σκοπούς. Με τις δυνατές μουσικές εξάρσεις σε συνδυασμό και με τις δονητικές χαλαρώσεις που προκαλεί το ειδικό εξάρτημα, ο μουσικός κάνει την ωραία να σωριαστεί λιπόθυμη, τη συγκεκριμένη και προκαθορισμένη στιγμή που η σύνθεση κορυφώνεται στις νότες της έκστασης.

  Απορροφημένος βαθιά στις ερωτικές μου φαντασιώσεις, δεν μπορούσα να ακούσω, παρά πολύ ανεπαίσθητα, τη συζήτηση των τριών Βαρκελωνών που είναι απορροφημένοι ακόμα στην προσπάθεια τους ν' ακούσουν τη μουσική των σφαιρών. Επαναλαμβάνουν την ιστορία του σβησμένου από εκατομμύρια χρόνια αστεριού, που το φως του εξακολουθεί να ταξιδεύει μέχρι σήμερα κ.λπ.... κ.λπ.

  Αδυνατώντας να συμμεριστώ οτιδήποτε αφορά αυτή την προσποιητή τους έκσταση, τους λέω επιγραμματικά:

  - Τίποτα από ότι δημιουργείται στο σύμπαν δε με εκπλήσσει. Και είναι κάτι που πραγματικά πιστεύω. Τότε ένας από τους Βαρκελώνους, γνωστός ωρολογοποιός, μη μπορώντας να κρατηθεί μου απευθύνει το λόγο:

  - Τίποτα απ' όλα αυτά δε σας εκπλήσσει; Σύμφωνοι. Αλλά ας αναφερθούμε σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι είναι μεσάνυχτα και στον ορίζοντα προβάλλει ένα αμυδρό φως που προμηνύει την αυγή. Πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσετε τι συμβαίνει, διαπιστώνετε ότι έχει κιόλας ξημερώσει κι ο ήλιος βρίσκεται στη μέση του ουρανού. Κι όλα αυτά μες στα βαθιά μεσάνυχτα! Αυτό δεν είναι κάτι που θα σας κατέπλησσε;

  - Όχι καθόλου! του απάντησα.

  Ο ωρολογοποιός από τη Βαρκελώνη αναφώνησε:

  - Ε! Λοιπόν εμένα όχι μόνο θα με κατέπλησσε κάτι τέτοιο, αλλά θα μου άφηνε και κουσούρι! Θα τρελαινόμουν!

  Ο Σαλαβαντόρ Νταλί άφησε να του ξεφύγει μια από τις χαρακτηριστικές εκείνες μνημειώδεις απαντήσεις που μόνο αυτός ξέρει να δίνει:

  -Εγώ αντιθέτως, θα πίστευα πως ο ήλιος τρελάθηκε!

Απόσπασμα από το βιβλίο DALI το ημερολόγιο μιας μεγαλοφυΐας