3.1.13

Και αυτό είναι όλο.


Τα πιο ωραία λόγια δεν γράφτηκαν από ερωτευμένα μυαλά.
Θα μεγαλώσουμε όμως μικρή μου. Γι' αυτό ανυπομονώ να μεγαλώσω. Για να μάθω τις σωστές λέξεις να περιγράψω αυτά που μέχρι τώρα μπορώ μόνο να νιώσω. Λέξεις όπως απορφανισμένος, και πλησίστιος. Να αποκτήσουν νόημα επιτέλους οι τελικοί σύνδεσμοι που χρόνια τώρα χρησιμοποιούσα χωρίς να το σκέφτομαι και πολύ. Ναι, εντάξει δεν ανοίγομαι. Σε έβλεπα να με ρωτάς και διέκρινες στο βλέμμα μου και στις αμήχανες μηχανικές κινήσεις μου πως δεν γνωρίζω καμία απάντηση, αλλά όπως πάντα προσπαθούσα να δώσω μια. Τις φορές που έκανες απόφαση να μου πεις καμιά κουβέντα είχες πάντα αυτό τον τρόπο τον μισό-σοβαρό, μισό-αστείο και στο τέλος πάντα μπερδευόμουν χειρότερα για το τι στο καλό μπορεί να συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου και τα ρέστα. Αυτό το ψυχρός και απόμακρος κάνει παρέα στη μοναχική σκιά μου. Μα πως στο καλό να το ξεφορτωθώ; Ξέρεις πως είναι να θέλεις και να μην μπορείς ε; Ξέρεις. Δεν ξέρεις; Έλα αφού ξέρεις. Εσύ που λες πως τίποτα δεν έχω ζήσει και τίποτα δεν έχω νιώσει. Όμως εγώ μόνο δεν πρόλαβα να τα ξεχάσω. Αλλά ξέρεις τι είναι χειρότερο; Που σε φτάνουν στο σημείο να αναρωτιέσαι αν πρέπει να αποδεχτείς αυτό που είσαι ή αν θα πρέπει να προσπαθείς να το αλλάξεις εφόσον ξέρεις πως δε σου αρέσει. Εσένα. Για σένα. Ασχέτως τι λένε οι άλλοι. Γάμα τους τους άλλους. Στα αρχίδια σου. Εκεί όμως κάπου ξεφεύγει το θέμα και εξατμίζεται η ουσία επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται τους εαυτούς τους όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι. Και άπαξ και μπεις σε αυτό το τριπάκι και αρχίσεις να το σκέφτεσαι γεμίζεις ανασφάλειες. Είναι η μαλακία που κουβαλάει κάθε ιδέα μαζί της. Έτσι και κάποιος μαλάκας (ο συγγραφέας αυτού του κειμένου φερ' ειπείν ) σου φυτέψει την ιδέα στο κεφάλι, μετά δεν σταματάς να τη σκέφτεσαι ενώ αν την σκεφτείς από μόνος σου είναι ευκολότερο να την αποβάλλεις. Είναι που ήρθαν Χριστούγεννα όμως, και που μια μέρα πριν τη συντέλεια του κόσμου θα ήμουν καθ' οδόν για Θεσσαλονίκη μα τελικά κέρδισα μια βδομάδα ακόμη στον προηγούμενο παλιόκοσμο. Και που φέτος έμαθα ότι οι πεταλούδες το χειμώνα συχνάζουν στους οίκους τελετών και όλα αυτά μου φέρνουν μια μελαγχολία που με εμποδίζει να αφήσω τη σκέψη μου ελεύθερη να με οδηγήσει σε μέρη ανεξερεύνητα που δεν έχω πάει και που κατά πως φαίνεται θα αργήσω πολύ να πάω και αυτό είναι όλο.

4 λέξεις :

Jose Ramon Santana Vazquez είπε...

..lunas
de miel
con luz
y mi piel
del contraluz
a Navidad
con paz
y felicidad
para tí...


desde mis Blogs Horas Rotas y Aula de Paz
venturoso AÑO 2013.


j.r.s.

Summertime Blues είπε...

μετά το ισπανόφωνο σχόλιο, ας γράψω κι εγώ. λογάκια ποτισμένα με μια μελαγχολική διάθεση; οι πεταλούδες συχνάζουν εκεί που καλώς ή κακώς θα βρεθούμε όλοι μια μέρα -αν είμαστε τυχεροί και δεν ξεμείνουμε σε κάποιο χαντάκι η μας πάρει το κύμα για πάντα... εκεί σύχναζε κι ο πατέρας ενός φίλου, πολύ ηλικιωμένος κύριος, πήγαινε κάθε απόγευμα για καφεδάκι για τον απλό λόγο ότι ήταν πλάι στο σπίτι του.
εδώ θα σταματήσω. γιατί μου δημιουργήθηκε ένα περίεργο ερωτηματικό στο μυαλό.
όταν λες τελετών γιατί πάει ο νους μου στις κηδείες; ίσως φταίει η λέξη οίκος.
τελετές είναι ένα σωρό πράματα.
το αερόθερμο μπουμπουνίζει, ίσως να εκραγεί, κρύο κρύο τσίφι. πάω να κάνω ένα ζεστό ζεστό καφέ. καλημέρα.

kovo voltes... είπε...

Είναι πολύτιμο να είσαι ο εαυτός σου. Με τα άσχημα και τα ωραία του. Πώς αλλιώς να σε αντιμετωπίσεις, αν δεν σε ξεψαχνίσεις και ακολουθείς μια εικόνα έξω απο σένα? Γίνεται...?
Καλή χρονιά αλογάκι. Και να γράφεις...;)

και πράσινα άλογα είπε...

@Summertime Blues: Καλά πάει το μυαλό σου σε κηδεία αναφερόμουν.. Εύχομαι ο πρωινός σου καφές να ήταν απολαυστικός.

@kovo voltes:
Καλή χρονιά και σε σένα!

"Να είσαι ο εαυτός σου" Εδώ κολλάει το μεγάλη μπουκιά φάε... Δεν ξέρω αλλά αυτό που έγραψες μου φαίνεται πολύ μεγάλη υπόθεση.

Όσο θα έχω κάτι να πω, θα γράφω.