Αιθεροβάμων

Όσο υπάρχει χαρτί και γραφική ύλη οι άνθρωποι θα γράφουν και θα συνθέτουν (κι εμένα κανείς δεν θα μου πάρει τη γραφομηχανή από το παλαιοπωλείο αν δεν του το πω). Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι πόσο σπουδαία είναι κάποια πράγματα. Όπως η βαρύτητα ή η (γ)αστρονομία. Τα χρόνια περνάνε όμως και δεν γίνεται εγώ να κάθομαι και να σκέφτομαι τέτοιες πίπες. Περνάνε και με κόβουν. Πάνω στο δέρμα και ελάχιστα πιο μέσα. Αφήνω τους φόβους μου να σκονίζονται κλεισμένοι σε ένα κουτί από παπούτσια. Τι ωραίο συναίσθημα όταν βρίσκεις ξεχασμένα λεφτά σε τσέπες. Και πόσα άλλα ωραία υπάρχουν. Μειονεκτούν όμως. Αν παλιά προσπαθούσα να συνδέσω τα ασύνδετα, τώρα προσπαθώ να συνδέσω κομμάτια από διαφορετικά παζλ. Και το ξέρω, μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται μόνα τους. Οι σάλτσες τα χαλάνε. Αλλά πως να το κάνουμε κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται φλύαροι στη σκέψη. Πλάκα, πλάκα, είναι να τους αποφεύγεις αυτούς. Μόνο μπερδέματα ξέρουν να προκαλούν.