Αστερόσκονη

Εδώ στα μέσα του καιρού μου φαίνεται πως ότι ήταν να ζήσω το έζησα και άλλα πολλά δεν τα έζησα.  Μα ήρθε για μένα νωρίς η ηλικία που σταματάει ο άνθρωπος να ακούει μουσική. Και τώρα τίποτα άλλο πια δε μένει από το θάνατο. Τον ολοκληρωτικό. Τον αυτοπροκαλούμενο.

Είμαστε κάτοικοι του κόσμου. Χωρίς να ανήκουμε πουθενά και νιώθοντας ότι όποιο μέρος περπατήσαμε το κατακτήσαμε κιόλας. Η περιέργεια δεν σκοτώνει μόνο γάτες όμως. Ναι συχνά εκφράζω τη δυστυχία μου που γεννήθηκα αλλά εφόσον είμαι εδώ πρέπει τουλάχιστον να το απολαύσω. Ξέρεις πότε καταλαβαίνω ότι είμαστε φτιαγμένοι από αστρική σκόνη; Όταν ιδρώνει η παλάμη και πέφτει πάνω της ο ήλιος. Τότε το δέρμα λαμπυρίζει. Θυμάται τη στιγμή της δημιουργίας του λίγο μετά το μεγάλο μπαμ.

Προσπάθησαν να μου μάθουν πράγματα. Πολλοί προσπάθησαν να μου μάθουν πράγματα όμως σε αυτή τη ζωή μαθαίνεις μόνο όσα θέλεις να μάθεις και πορεύεσαι μ' αυτά και νομίζεις που σου φτάνουν τόσα. Και νομίζεις τους γελάς∙ μα γελιέσαι. Ήμουν "εύκολο" παιδί. Ποτέ ένα "εύκολο" παιδί δεν αποδεικνύεται "εύκολο" στο τέλος. Όλα έχουν και το τίμημα τους. Κι ο κόσμος είναι άδικος. Πολύ άδικος. Άδικα άδικος. Κι εγώ δεν την μπορώ την αδικία. Νιώθω σαν να μου έχουν βάλει μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι κι αφήνουν επίτηδες λίγο αέρα να μπαίνει μέσα για να ανασαίνω. Να παρατείνεται το μαρτύριο μου στον αιώνα τον άπαντα. Τα ψέματα τα χαμερπή με περιβάλλουν και βουλιάζω κι εγώ στο βούρκο με τους ανήμπορους. Το δίκιο δεν έχει θέση εδώ. Σε άλλο σύμπαν ίσως σε άλλο γαλαξία, μπορεί το δίκαιο να βρει το δίκιο του· Μα όχι εδώ. Εγώ όμως έχω σχέδιο. Έχω σχέδιο εγώ. Θα σας ταράξω στις επεξηγήσεις. Θα λέω αυτό που σκέφτομαι όπως το σκέφτομαι για την αδικία σας. Γιατί είναι δικιά σας η αδικία όχι δική μου. Το κρίμα στο λαιμό σας, μπάσταρδοι.
Εγώ είμαι καλό παιδί.