βουτάω το στυλό στο μελάνι και στο ποτήρι σου έτσι που κάθε που διψάς να πίνεις τα λόγια μου.
σταμάτα με αν μπορείς.
πρόλαβα και σ' αγάπησα κι ούτε που ξέρω πως διάολο πίνεις τον καφέ σου. «όλος ο κόσμος είναι μια παράφραση της λέξης σκατά» μου έλεγες. προσπαθούσες να ξεφύγεις απ' τον εαυτό σου. αλλά που να πας; ο πόνος απαιτεί.
απαιτεί να τον νιώσεις.
αυτό το καλοκαίρι ήρθε φεύγοντας και τελείωσε αρχίζοντας. με βρήκε να τρώω ρύζι λαπά με γαρνιτούρα δάκρυα και 2 σουτζουκάκια στεγνά για ξεκάρφωμα. γεύμα νοσοκομείου. με βρήκε από δω κι από κει. και ακόμα εκεί είμαι.
δεν έφυγα. ωστόσο δεν έμεινε καιρός πολύς. δεν μένει καιρός ποτέ όταν ξες ότι φεύγεις. καιρός για τίποτα.
σε ένα αδειανό μπουκάλι μπύρας στέλνω το ραβασάκι μου στη θάλασσα. ένας ψαράς μου είπε ότι τα ψάρια πραγματοποιούν ευχές όταν έχει πανσέληνο.
άραγε όμως, ξέρουν να διαβάζουν;
τα νέα
10 λέξεις :
Γεια σου, κύριε...and green horses!
Αυτό περί σκατολογίας είναι ξεχωριστό κεφάλαιο στην ψυχανάλυση, ενδιαφέρον πάντα.
Νομίζω πως έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πέρασα από εδώ τελευταία φορά.
Δεν το κόβω να νιώθεις πολύ καλά, αλλά να ξέρεις πως υπάρχουν και χειρότερα - ας πούμε, να μη μπορείς να φας καθόλου. Δεν αστειεύομαι - μιλάω πολύ σοβαρά.
Πάντως καλωσόρισες πάλι, με τα γραπτά σου.
:-)
Δεν ξέρω αν τα ψάρια διαβάζουν. Σίγουρα όμως αισθάνονται. Ακόμη και τα ανείπωτα. ;)
*πέρασες μπόρα? Περαστική εύχομαι...
@όλα θα πάνε καλά: Γεια χαρά.
Δεν το γνώριζα αυτό για τη σκατολογία και είναι όντως ενδιαφέρον.
Ευτυχώς αυτή η ανάρτηση δεν αναφέρεται στο παρών αλλά κυρίως σε κάποιες μέρες του καλοκαιριού που ήταν αρκετά βασανιστικές.
Τώρα είναι όλα πολύ καλύτερα.
Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Χαίρομαι που τριγυρνάς ακόμη στα λημέρια μου.
Εγώ σε επισκέπτομαι συχνά. Είναι κάτι σαν ναρκωτικό το blog σου.
Υπάρχουν κάποιες αναρτήσεις σου που ομολογώ ότι δεν τις καταλαβαίνω όμως αυτές οι αλήθειες σου όπως αυτό το:
«...το να έχεις καλοσύνη είναι πιο σημαντικό από το να έχεις δίκιο.» είναι αφοπλιστικές.
Δεν μου αφήνουν καν περιθώριο για να σχολιάσω.
Να είσαι καλά.
@kovo voltes: Γεια σου σουρτουκάκι.
Μπόρες ήταν αλλά δε βαριέσαι... μια βόλτα στον ήλιο και τα ξεχνάς όλα.
Φτάνει να έχεις καλή συντροφιά. :)
όντως αυτό το καλοκαίρι ξεκίνησε φεύγοντας και τελειώνει αρχίζοντας.
κι αυτό με τη μελάνη και το νερό,μακάρι να 'ταν τόσο εύκολο. μακάρι για να μας καταλάβει κάποιος απόλυτα να αρκούσε αυτό.
και ρε γαμώτο είναι και κάποιοι άλλοι που σε καταλαβαίνουν απόλυτα χωρίς καν να προσπαθήσουν...και δεν ξέρεις καν πώς πίνουν τον καφέ τους.
@το κορίτσι που ήθελε πολλά:
Τελικά, νομίζω αυτούς τους περαστικούς είναι που πρέπει να τους έχουμε από κοντά.
Αρκεί να το θέλουν κι αυτοί φυσικά.
αν μπορούσαμε να τους έχουμε από κοντά δε θα ήταν περαστικοί.
ξέρεις τι δεν ξεκολλάει απ το μυαλό μου τελευταία; κάπου άκουσα "ο μόνος τρόπος να μείνεις ερωτευμένος με κάποιον είναι να μην τον γνωρίσεις πολύ καλά"
σο φακινγκ τρου.
Ισχύει.
Κρατάς μόνο την αψεγάδιαστη εικόνα που έχεις δημιουργήσει, για τον γνωστό άγνωστο που έχεις απέναντί σου.
Συγκινητικό, μελαγχολικό γι' αυτό και υπέροχο...
@ Δέσποινα Χατζή: Καλώς ήρθες Δέσποινα.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Θα κάνω βόλτα στα μέρη σου σύντομα.
ολα αυτα που γραφεις τα σκεφτεσαι πριν τα γραψεις ή σου ερχονται αυθορμητα;
τα γραφεις νηφαλιος;;
και σκεφτεσαι τον αναγνωστη που θα τα δει και αν θα του ειναι κατανοητα ή οχι;
Δημοσίευση σχολίου