της ώρας

20:50  >Εγώ και το χαρτί.
20:51  >εγώ.
20:52  >σηκώνομαι. κουζίνα. ντουλάπι. ανοίγω. σοκολάτα.

20:53  >αποφασίζω ότι αυτή είναι η ώρα που κέρδισα σήμερα και ότι κάτι πρέπει να κάνω με αυτή την ώρα.

21:00  >ξαπλώνω. ταβάνι.

21:04  >κουζίνα. όχι ντουλάπι. τραπέζι. και γράφω.

τι τις κάνουμε τις ώρες που κερδίζουμε;

21:05  >τρώω τα νύχια μου. λάθος έκφραση. δεν τα τρώω. απλώς τα κόβω με τα δόντια μου. ένα αυτοκόλλητο πάνω στο καζανάκι μιας τουαλέτας έγραφε "είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε". έτσι είναι; η μήπως η προσπάθεια να αλλάξουμε αυτό που είμαστε είναι σκέτο χάσιμο χρόνου; αλλά και τι δεν είναι χάσιμο χρόνου; αλλά και τι είναι ο χρόνος για να τον χάσουμε ή να τον κερδίσουμε;

21:10  >εδώ σταματάει η σκέψη μου. η ώρα περνάει κι ακόμα δεν έχω βρει τρόπο να πραγματοποιήσω την απόφαση μου. γιατί δεν φτάνει να παίρνουμε αποφάσεις. πρέπει να τις πραγματοποιούμε κιόλας.

21:07  >γυρνάω το χρόνο πίσω. γιατί μπορώ. γιατί θέλω. 3 λεπτά είναι εξάλλου. σιγά το σφάλμα. το κάνω γιατί ξέχασα κάτι που πρέπει να αναφερθεί. το δέντρο. ναι, το δέντρο. που φύτρωσε έτσι απροσδόκητα στη μέση ακριβώς του χωρίς οροφή ερειπωμένου σπιτιού που βρίσκεται απέναντι απ' το μπαλκόνι μου. το ζηλεύω αυτό το σπίτι κι ας μην έχει οροφή. θέλω ένα δέντρο στη μέση του σαλονιού μου.

21:18  >βλέπω το δέντρο και σκέφτομαι ρίζες. τις ρίζες που φτιάχνουμε όπου πάμε κι όταν μας τη βαρέσει και φύγουμε τις παίρνουμε μαζί μας χωρίς τύψεις για την ασχήμια που αφήνουμε πίσω μας. γιατί σκέψου. αν μπορούσαν να περπατήσουν τα δέντρα, θα περπατούσαν με τις ρίζες τους. ειδάλλως θα έχαναν την ισορροπία τους στο λεπτό. τώρα που είπα λεπτό.

21:26  >24 λεπτά. μένουν. η ώρα μου κατακρεουργήθηκε απ' τη σκέψη μου. τώρα τι άλλο μου μένει να κάνω απ' το να περιμένω να τελειώσει αυτή η ρημάδα η ώρα;

21:29  >ποτήρι. νερό. καπνός. στρίβω. καπνίζω.

21:33  >παύση

21:34  >αγχώνομαι. να διαβάσω ένα βιβλίο. να δω μια ταινία. να διαβάσω για τη σχολή. να μαγειρέψω; να παραγγείλω; να γράψω ένα τραγούδι. να κοιμηθώ; να ξυπνήσω. τι να προλάβω; τίποτα. δεν φτάνει μια ώρα. δεν φτάνει.

21:42  >τσιγάρο. σβήνω. χτυπάει. τηλέφωνο. δεν θα το σηκώσω. όχι. αυτή η ώρα είναι δική μου. μου δόθηκε απλόχερα. δεν θα τη χαραμίσω για ένα τηλεφώνημα. τι μαλακίες λέω; αφού ήδη τη χαράμισα. το σηκώνω.

  -Τι χρώμα έχει η ζωή;

  -Δεν ξέρω.

  -Τι χρώμα έχει η ζωή;

  -Δεν ξέρω τι χρώμα έχει. Δεν ξέρω καν αν έχει ένα χρώμα ή πολλά. Σίγουρα πάντως έχει άσπρο φόντο.

21:46  >το συναίσθημα της απόλυτης απομόνωσης και ο βόμβος του ψυγείου.

21:48  >σκέψου.σκέψου. τι θα την κάνεις τελικά αυτή την ώρα; τι την έκανες;

21:50  >κάτω τα μολύβια. η εξέταση τελείωσε. τα λέμε ξανά του χρόνου.