Οδύνη

Η ανάσα πριν το ξέσπασμα έχει σημασία στρατηγική. Πρέπει να εισπνεύσει κανείς τόσο όσο, για να προλάβει να πει όλα όσα θέλει. Ο χρόνος συμπιέζεται. Το σώμα ναι, το σώμα διευρύνεται. Οι κόρες εστιάζουν και διαστέλλονται. Τα ρουθούνια επεκτείνονται. Η φωνή ανυψώνεται. Η γλώσσα οπλίζεται και το στόμα εκπυρσοκροτεί. Τα αυτιά δεν ακούν παρά μόνο το βουητό που πλανιέται μετά στον αέρα. Και τα χέρια! Ω τα χέρια, ξεκάθαρα πλέον, εκπέμπουν την οδύνη και το άδικο. Περιμένω σιωπηλός στη γωνία μου και το μόνο πράγμα που συνέβη... Δεν συνέβη τίποτα.