Κυριακή μεσημέρι, σε ένα αστικό λεωφορείο κάπου στο κέντρο της πόλης, σε μια διαδρομή λίγο εως πολύ συνηθισμένη, μια γυναίκα, ασυνήθιστη, μεγάλη σε ηλικία μα νεαρή στην ψυχή, τραγουδά το «δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες» ένας κύριος, ασυνήθιστος, μεγάλος σε ηλικία μα νεαρός στην ψυχή, την πλησιάζει και τη ρωτά:
-αγαπάτε;
-τόσο όσο
-δηλαδή πόσο;
-ο μπαμπάς μου, από μικρή μου έλεγε: «όταν ερωτεύεσαι, να μην αγαπάς με το καρύδι της καρδιάς σου, να αγαπάς με τη φλούδα»
-ήθελε να σας προστατέψει.
-λάθος. να με καταστρέψει ήθελε.
-γιατί το λέτε αυτό;
-τώρα πια δεν μπορώ να αγαπήσω πιο πολύ απ' όσο διαρκεί μια αγκαλιά.
τα νέα
