2.2.12

Ραβασάκι

Θα άφηνα το σημείωμα στην τσέπη σου χωρίς να το πάρεις πρέφα. Καθώς θα έψαχνες τα κλειδιά σου, τα δάχτυλα σου θα έπεφταν πάνω του. Θα το ξεδίπλωνες σε ανύποπτο χρόνο. Αμέσως θα αναγνώριζες τα γράμματα μου. Τα κλειδιά θα επέστρεφαν στη ζέστη της τσέπης σου. Σε φαντάζομαι να ανάβεις τσιγάρο από αμηχανία απέναντι σ' ένα κομμάτι χαρτί. «Δε θα σε ξανακοιτάξω στα μάτια.» Θα έγραφε. Θα ερχόσουν ίσως να με βρεις· να μου ζητήσεις περαιτέρω εξηγήσεις για το συμβάν/ή ίσως και όχι. Εγώ θα σου έλεγα όσα δεν τόλμησα ποτέ αλλά προς θεού! δε θα σε κοιτούσα στα μάτια. Αν και θα μου έλειπε είμαι σίγουρη. Και τότε μπροστά στην συντριβή κάθε θορύβου απ' τη σιωπή, το κλάμα σου θα ήταν μουσική στα αυτιά των περαστικών και εμένα δε θα με επηρέαζε αφού δε θα σε κοιτούσα στα μάτια. Δεν είναι έτσι η αγάπη θα μου έλεγες/ίσως. Αλλά βλέπεις, το θυμάμαι ότι θυμάσαι ότι σου είχα πει πως όταν κοιτάω στα μάτια σου βλέπω εμένα. Ε λοιπόν, την τελευταία φορά που κοίταξα είδα εσένα. Και πώς να στο πω ότι δε μ' άρεσε το θέαμα; Όχι για κάποιον λόγο ιδιαίτερο ή για καμιά φαντασμαγορική αιτία αλλά να, προτιμούσα να βλέπω εμένα. Σκεφτόμουν ότι θα σου άφηνα το ραβασάκι μου με την πρώτη ευκαιρία μα δεν ξέρω· εκεί που σε κοιτούσα με γοήτευσε φαίνεται ο εαυτός μου και σε παντρεύτηκα και το ραβασάκι έμεινε στη δική μου τσέπη. Ωστόσο, δεν το μετάνιωσα. Γιατί αν ήταν όλα αλλιώς θα ήμουν κι εγώ αλλιώς και αυτό δεν θα το ήθελα σε καμία των περιπτώσεων.
                   
                                                                                                          Καληνύχτα αγάπη μου.

8 λέξεις :

M είπε...

Απομυθοποίηση λοιπόν. Έτσι λέγεται όταν πάψεις να βλέπεις εσένα στον άλλον. Και ή μαθαίνεις να τον αγαπάς για αυτό που είναι αυτός (και τότε αρχίζουν τα καλύτερα, πίστεψέ με) ή συνεχίζεις να ψάχνεις για ανθρώπους που στα μάτια τους θα βλέπεις για κάποιο διάστημα εσένα (μα γιατί να το κάνεις? Εσένα σε έχεις ήδη)

Οι σχέσεις , αντίθετα με το ότι νομίζουν οι περισσότεροι, ποτέ δεν είναι είναι στάσιμες, μονίμως εξελίσσονται και πρέπει να τις αφήνεις να αλλάζουν και να εξελίσσεσαι κι εσύ μαζί τους. Δεν είναι όλες οι αλλαγές, κακό, ε?

Τις καλημέρες μου!

και πράσινα άλογα είπε...

Καλησπέρα Μ.

Για να διατηρηθεί μια σχέση πρέπει να αλλάζει, να ρέει όπως είπες.

Ξέρεις τι δεν μπορώ να καταλάβω; Πότε λες θα προσπαθήσω να αγαπήσω τον άλλον για αυτό που είναι;
Πότε σταματάς να προσπάθεις;
Πότε σταματάς να ψάχνεις ανθρώπους-καθρέφτες;

Μάλλον είναι θέμα timing. Πόσο συγχρονισμένα δηλαδή αποκτάνε τα άτομα που αποτελούν το ζευγάρι την επιθυμία να αποδεχθούν τον άλλον. Όμως και πάλι, πως είσαι σίγουρος ότι μένεις στη σχέση επειδή θες να προσπαθήσεις και όχι από συμβιβασμό;
Ελπίζω να μη σε κούρασα.

M είπε...

Καταρχάς να διευκρινίσω τα σημαντικά: Δεν με κουράζουν οι φίλοι, έστω κι αν είναι διαδικτυακοί :-).

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως το πότε του καθενός είναι εντελώς προσωπική υπόθεση. Όρεξη να έχεις. Δεν χρειάζεται να γίνει συγχρονισμένα. Καθένας ούτως ή άλλως το περνάει μόνος του. Αυτό δεν μπορείς να το μοιραστείς, έχει να κάνει με το πώς βλέπεις εσύ τον άλλον, είναι η δική σου οπτική που αλλάζει, όχι ο άλλος. Το διαχειρίζεσαι όπως νομίζεις. Ούτε χρειάζεται όλα να είναι πάντα συγχρονισμένα, τέλεια και υπέροχα. Δώσε λίγο χρόνο. Τι είναι τέλειο σε αυτή τη ζωή για να είναι και οι σχέσεις μας? Αλλά οι καλές σχέσεις, κρίνονται από τις κακές στιγμές τους, δεν λένε ? (κάτι τέτοιο τέλος πάντων).
Το σημαντικότερο είναι να περνάς καλά μαζί της νομίζω. Και μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά ουσιαστικά αυτό δεν ψάχνουμε στη ζωή? Κάποιον με τον οποίο να περνάμε καλά?

Όλα τα άλλα φίλε μου νομίζω πρέπει να τα απαντήσεις μόνος σου :-)

Καλό βράδυ και ένα υπέροχο Σ/Κ εύχομαι!

και πράσινα άλογα είπε...

Φίλη μου αν και η απάντηση σου ήταν γεμάτη ερωτήσεις βοήθησε πολύ. Είναι πολύ πιο απλό από την ίδεα που έχω στο μυαλό μου.

Δώσε χρόνο.
Άσε ότι υπάρχει να υπάρξει.
Πέρνα καλά.

Καλό Σ/Κ να έχεις.

Lyriel Bee είπε...

Αγάπη μου από συμβιβασμό δεν μπορείς να μείνεις σε μια σχέση για πολύ καιρό. Αργά ή γρήγορα θα διαλυθείς και θα φύγεις.
Μόνο από αγάπη μένεις και όταν είσαι σε ένα παρόμοιο επίπεδο ωριμότητας με τον άλλο, έτσι ώστε να γνωρίζετε καλά την έννοια του σεβασμού και της κοινής αποδοχής. Εδώ περίπου είναι η έννοια της συγχρονικότητας. Να είστε δλδ στο ίδιο σκαλοπάτι. Αν ο ένας τα έχει βρει με τον εαυτό του και ο άλλος όχι, λίγο δύσκολα τα πράγματα...
Μα αρκετά με την πολυλογία ;)
Καλό Σαββατοκύριακο **

M είπε...

Χαχα..ναι δίκιο έχεις...ωραία απάντηση! Γεμάτη ερωτηματικά!

υ.γ. έτσι, ας αλλάξουμε για λίγο χρώμα πράσινε φίλε μου, κι ας την δούμε αλλιώς, ίσως ροζ? χιχι..

Summertime Blues είπε...

καλημέρα
πώς βάζετε link στα σχόλια;
τί βλέπουμε όταν κοιτάζουμε τους άλλους;
πονεμένες ιστορίες!!
κι είναι και Φλεβάρης, γιορτάζει οσονούπω κι ο Βαλεντίνος...

*Loli είπε...

Έχω την υποψία ότι η αγάπη ή κερδίζεται ή εμπνέεται.Δε γίνεται να υποβάλουμε σκόπιμα τον εαυτό μας στη διαδικασία να αγαπήσουμε τον άλλον.Μπορούμε να πολεμήσουμε για να αγαπηθούμε από εκείνον,αλλά όχι για να τον αγαπήσουμε.Κι αυτό μάλλον γιατί σε θέματα καρδιάς η λογική και η ενσυνείδητη προσπάθεια δεν έχουν ούτε θέση ούτε αποτέλεσμα.