Stuck in the middle

Παραπαί-οντα

Στα χέρια σου αφέθηκαν να τους πληγώσεις όπως μόνο αυτά ξέρουν, με τις άκρες τους τις κοφτερές. Μην ξεχνάς να κρατάς το ρυθμό χτυπώντας το πόδι στο πάτωμα. Σε ερωτεύτηκαν και παραπαίουν. Δική τους αν ήσουν, δεν θα τους έφτανε. Σε θέλουν να ζεις μέσα τους για να είναι καλά. Να ζεις κάπου στο στομάχι τους να σε κουβαλάνε παντού χωρίς να σε γεννάνε. Δεν μπορούν άλλωστε. Η φύση τους έκανε να κατουράνε όρθιοι. Όχι ότι δεν μπορούν και καθιστοί, αλλά καλύτερα όρθιοι. 
Είναι αφοπλιστικό να σου λένε πως σ' αγαπάνε. Είτε θέλεις να το ακούσεις είτε όχι. Κι όσο κι αν αποφεύγω αυτούς που το λένε με το καλημέρα σας, τόσο τους ζηλεύω γιατί ξέρουν να αφοπλίζουν τον κόσμο. Να τον αφήνουν σύξυλο απέναντι στην απολυτότητα του συναισθήματος που ξεκινάει από α- και τελειώνει σε -γάπη. Και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο όπλο από το αόρατο. Αυτό που σε σημαδεύει και δεν ξέρεις από που σου 'ρχεται.
Γι' αυτό πίνετε τα βράδια και ο πόνος σας αντί να διαιρεθεί πολλαπλασιάζεται. Η Νύχτα σας συμφέρει. Κρύβεστε ανάμεσα στα μπούτια της και πίσω από το δάχτυλο σας ώσπου να έρθει ο ήλιος ο ανηλεής να σας αφήσει πάνω από μια καλλιόπη να ξερνάτε την αγάπη σας. 
Εγώ τον έρωτα δεν θα τον έκαμα άγγελο. Ένα σαρκοβόρο αρπακτικό θα τον έκαμα. Αυτό είναι και αυτό θα είναι. Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Υπάρχουν φράσεις που μ' αρέσουν πολύ και τις λέω σπάνια να μην τις ξοδεύω και επειδή σιχαίνομαι την επανάληψη. Ότι έχω μάθει το 'μαθα μια και καλή κι ίσως για αυτό μου φαίνονται όλα στραβά, αλλά καλύτερα να μου φαίνονται όλα στραβά παρά να είμαι στραβός ο ίδιος. Γιατί δεν είμαι. Εσύ θα είχες σίγουρα κάτι να συμπληρώσεις στην μέχρι τώρα φλυαρία μου. Είναι και οι γάτες που γαμιούνται ασύστολα κάτω από το μπαλκόνι μου και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Είναι περίοδος ζευγαρώματος και αναπαραγωγής βλέπεις.
Σας είπε «Αν έχεις πολύ από κάτι, αργά η γρήγορα θα το βαρεθείς.», κι εσείς της δώσατε απλόχερα την ελευθερία της σκέψης σας και άλλη από αυτήν δεν σκέφτεστε. Είστε ένα μάτσο υπέροχα πλάσματα που βασανίζεστε για μια κοινή αιτία. Οργανωθείτε. Κατατροπώστε αυτό που σας τρώει επιτέλους. Σκοτώστε τον έρωτα, παραπαίοντα όντα. Κάποιος είπε: «Ο κόσμος ψάχνει σ' όλη του τη ζωή να βρει τον έρωτα μα δε βρίσκει τίποτα.» Σκοτώστε τον πούστη αφού τον βρήκατε. Να ησυχάσουμε κι εμείς οι υπόλοιποι που μόνο καθόμαστε στο άβολο σκαμπό και σας κοιτάμε.

Από τον πλανήτη τον αυτοεξόριστων συγγραφέων.

Αν δεν τραβάει δε θα γράψω. Δε θα περάσω στις δύο διαστάσεις, τις ριγέ, αυτά που σκέφτομαι. Κι αφού δε θα γράψω. Δεν θα γίνουν γνωστές οι ιδέες μου. Είτε ξέρω ένα. Είτε ξέρω πολλά. Τα κρατάω για μένα. Και εσύ θλιβερέ τύπε του «πολύ» και του «καθόλου», θα μείνεις -αγνοώντας την άγνοια της αλήθειας μου- να γεμίζεις τον κόσμο αυτό με οξυγόνο, ιστούς και φρέσκο αίμα. Κι εγώ από εδώ, των αυτοεξόριστων συγγραφέων τον πλανήτη, θα σε κοιτώ με περιφρόνηση και με περίσσιο μίσος που δεν εφρόντισες να νιώσω αποδεκτός στον υδάτινο σου κόσμο. 

Νύχτες τουλάχιστον

Κανείς δεν το περίμενε ότι θα ήσουν αυτός που. Γιατί δεν είναι τέτοια η φύση της φάτσας σου. Όλωνών τα πρόσωπα εύπλαστα. Άνετα θα σε μπέρδευε κάποιος που όχι. Αλλά πως να το κάνουμε; Αφού εσύ είσαι αυτός που και οι άλλοι είναι αυτοί που όχι και τόσο. Ξεκινάς την υπόθεση βάζοντας εμένα μέσα εγώ όμως, είμαι αληθινός πέρα για πέρα. Δεν ανήκω στη σφαίρα της φαντασίας κανενός. Υποκύπτω όμως γιατί είσαι αυτός που, και σε αφήνω να συνεχίσεις. Φάσκεις και αντιφάσκεις και ξιφάσκεις με τις υποψίες μου οι οποίες διαλύονται στο πέρας του χρόνου και απομένει το αναμενόμενο. Οι λέξεις σου απλές και εύστοχες. Δε χωράν προσπάθειες εντυπωσιασμού σε κάτι τέτοια. Και να ήθελες, δηλαδή, δε θα μπορούσες. Όχι ότι είσαι ταπεινός, δεν είναι του στυλ σου να εντυπωσιάζεις. Πηδάς από το ένα στο άλλο και δεν καταλήγεις. Εγώ όμως κατέληξα. Πως εσύ είσαι αυτός που. Αυτός που ήμουν κι εγώ για 1460 νύχτες τουλάχιστον. Ένας που υπέθετε. Είναι αξιοπερίεργο πάντως που τώρα μου φαίνεται πως ήμουν έτσι.
Τόσο μαλάκας.

Θα με βρεις πίσω από το μεγάλο πλάτανο στην πλατεία

δίπλα θα είμαι

στο παγκάκι που έχει την ηλικία του παππού σου

ονειροπαρμένος θα είμαι αλλά θα σε καταλάβω
από το λουλούδι στα μαλλιά

βλαμμένος θα είμαι γιατί έτσι γεννήθηκα ή έτσι με έπεισαν

στωικός θα είμαι και

καρτερικός θα είμαι

μικρός θα είμαι γιατί οι μεγάλοι με φοβίζουν

φαρμακερός θα είμαι δε θα σ' αφήσω να με κάνεις ότι θες

ακίνητος θα είμαι με βλέμμα σταθερό και φλεγόμενο

μεθυσμένος θα είμαι από τα πολλά

κουτσουλημένος θα είμαι γιατί τα πουλιά έτσι κάνουν 

κουτσουλάνε στα αγάλματα.

Φόρεσες τις πιο ωραίες σου ρυτίδες και τις συνδύασες με το πιο αποκρουστικό σου χαμόγελο. Δε σου ζήτησα να μου πεις όλα τα μυστικά σου, μόνο να μη μου δείχνεις τόσο έντονα ότι υπάρχουν. Τι σημασία έχει που ξέρω. Το θέμα είναι να μη θυμάμαι. Να μη με κάνεις να θυμάμαι.