Είχα χρόνια να δω γυμνό τον καρπό μου. Αυτό το ριμαδορολόι δεν το έβγαζα ποτέ απ' το χέρι μου. Έχω ωραίο καρπό τελικά. Από αυτούς που εξέχει γλυκά το κόκκαλο. Βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Ο ανατέλλων ήλιος μου είναι η μελαγχολική σου δύση. Κι αυτό γιατί η απόσταση που για μένα μας ενώνει αλλά για σένα μας χωρίζει είναι ίση με τη διάμετρο του πλανήτη. Αλλά κάπου εκεί κοντά στον πυρήνα το μάγμα θα μπορούσε να επιδράσει σαν κόλλα στιγμής και να ενωθούμε γερά μέχρι κάποιος να σπάσει. Κοιτάμε πάντα τα ασήμαντα και αντιδρούμε σαν τα κλισέ των ανθρώπων που τελικά είμαστε. Μια φορά οι άνθρωποι να κάναν τη διαφορά θα ήταν η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που θα έπαιρνε σβάρνα τους πάντες. Η ανθρωπινή κράση ωστόσο, δεν επιδέχεται τέτοιες απρόσμενες αλλαγές, είναι σαν καλή σκούνα που αντιστέκεται στα κύματα και κρατάει τη ρότα σταθερή.
skip to main
|
skip to sidebar
τα νέα
-
►
2021
(2)
- Αυγούστου (1)
- Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(2)
- Δεκεμβρίου (1)
- Μαρτίου (1)
-
►
2019
(2)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Ιουνίου (1)
-
►
2018
(6)
- Δεκεμβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (2)
- Απριλίου (2)
-
►
2015
(5)
- Νοεμβρίου (1)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (1)
- Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(16)
- Οκτωβρίου (1)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (1)
- Ιουνίου (3)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (2)
- Μαρτίου (2)
- Φεβρουαρίου (3)
- Ιανουαρίου (2)
-
▼
2012
(46)
- Νοεμβρίου (4)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (4)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (3)
- Ιουνίου (5)
- Μαΐου (6)
- Απριλίου (6)
- Μαρτίου (5)
- Φεβρουαρίου (6)
- Ιανουαρίου (4)
-
►
2011
(24)
- Δεκεμβρίου (6)
- Νοεμβρίου (3)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (3)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (3)
- Ιουνίου (2)
- Μαΐου (2)
- Απριλίου (1)
- Φεβρουαρίου (1)
-
►
2010
(10)
- Δεκεμβρίου (1)
- Νοεμβρίου (1)
- Οκτωβρίου (1)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Αυγούστου (1)
- Ιουνίου (3)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (1)
8 λέξεις :
θέλει να έρθει η μάζα εκείνη του χρόνου που δεν θα μας ενδιαφέρει η λεπτομέρεια, αλλά η ουσία. Η ένωση, η σύνθεση, φταίει η νεύρψτική μας κράση. Φταίει που δεν χορτάσαμε όταν πρπερε και μέσα μας φωλιάζουν χιλιάδες παράπονα, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε. Είναι στο χέρι μας.
Μου θύμισες λίγο Πιραντέλο (Ένας κανένας και 100.000. Τρελά αγαπημένο βιβλίο).
Η σταθερότητα δεν είναι κακή. Η αδιαφορία είναι.
Καλό βράδυ!
Ανν Λου: ελπίζω να έρθει γρήγορα η ώρα για την οποία μιλάς, ή μάλλον εύχομαι να είμαι εδώ και να τη ζήσω.
Μ: δεν το γνωρίζω το βιβλίο. τι το καλό μπορεί να έχει η σταθερότητα όταν αφορά μια λανθασμένη νοοτροπία;
"Μια φορά οι άνθρωποι να κάναν τη διαφορά θα ήταν η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που θα έπαιρνε σβάρνα τους πάντες."
Kαλημέρα. Μεγάλη κουβέντα είπες αλογάκι.
Καλημέρα!
Σήμερα έρχομαι στα μέρη σου...
Αν με έπαιρνες και με γύρναγες απ'την ανάποδη, θα ήμουνα εσύ!
Καλό μας μήνα τώρα :)
Καλημέρα!
Κάπως αργοπορημένη (έβγαλα το ρολόι μου για κάποιο λόγο κι έχω χαθεί στο χρόνο) να απαντήσω: όπως το βλέπω εγώ, η σταθερότητα δεν έχει καμία σχέση με την απάθεια και την παράλογη επιμονή. Τις λανθασμένες νοοτροπίες τις αλλάζουμε, και τις μη λανθασμένες μη σου πω, όταν πάψουν απλά να μας ταιριάζουν, αλλά η αλλαγή δεν σημαίνει αστάθεια. Μην μπερδευόμαστε. Η αλλαγή είναι το ύψιστο δικαίωμα :-)
Χεβ α ναις γουικ !
Διαφωνούμε γιατί συμφωνούμε Μ. Εγώ στο κείμενο μου παρακαλάω για την αλλαγή και η αναφορά μου στη σταθερότητα έχει να κάνει με την αδυναμία του ανθρώπου να κάνει την δραστική αλλαγή, όχι την αναμενόμενη. Εσύ απαντώντας μάλλον στο ερώτημα μου με βάση το κείμενο θίγεις θέματα για τα οποία δεν μίλησα. Αλλά όπως και να 'χει συμφωνώ με αυτά που λες. Καλό ΣΚ να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου