Οδύνη

Η ανάσα πριν το ξέσπασμα έχει σημασία στρατηγική. Πρέπει να εισπνεύσει κανείς τόσο όσο, για να προλάβει να πει όλα όσα θέλει. Ο χρόνος συμπιέζεται. Το σώμα ναι, το σώμα διευρύνεται. Οι κόρες εστιάζουν και διαστέλλονται. Τα ρουθούνια επεκτείνονται. Η φωνή ανυψώνεται. Η γλώσσα οπλίζεται και το στόμα εκπυρσοκροτεί. Τα αυτιά δεν ακούν παρά μόνο το βουητό που πλανιέται μετά στον αέρα. Και τα χέρια! Ω τα χέρια, ξεκάθαρα πλέον, εκπέμπουν την οδύνη και το άδικο. Περιμένω σιωπηλός στη γωνία μου και το μόνο πράγμα που συνέβη... Δεν συνέβη τίποτα.    

ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ

Θέλω κάτι να πω. Τώρα θέλω να πω κάτι. Κάτι να πω θέλω, αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που θέλω να πω. Ξέρω όμως ότι κάτι θέλω να πω. Θέλω κάτι να πω και είμαι βέβαιος γι' αυτό και δεν είμαι βέβαιος για κάτι άλλο. Ψάχνω αυτό που θέλω να πω. Κάτι να πω ψάχνω που να είναι αυτό που θέλω τώρα να πω και όχι το άλλο. Βέβαια δεν είπα πότε και το άλλο. Γιατί για να πει κανείς το άλλο πρέπει να μιλήσει πρώτα γι'αυτό. Να μιλήσει πρώτα. Πώς μιλάει κανείς πρώτα για κάτι όταν δεν έχει ξαναμιλήσει ποτέ για αυτό; Δεν έχω κάτι να πω. Ούτε κάτι άλλο να πω έχω. Και όσο δεν λέω τίποτα, τίποτα δεν έχω να πω. Δεν έχω τίποτα να πω. Δεν έχω επειδή δεν λέω και δεν λέω επειδή δεν έχω κάτι να πω. Γιατί δεν έχω τίποτα να πω; Γιατί να μην έχω κάτι να πω εγώ; Εγώ γιατί να μην έχω τίποτα να πω; Αν είχα τουλάχιστον κάτι να πω θα τσάκιζα για λίγο αυτή την αβάσταχτη σιωπή. Ποιος την αντέχει; Στη σιωπή αυτή τίποτα να πω δεν έχω κι η σιωπή αυτή σκαρφαλώνει με νυχιές στον οισοφάγο μου. Δεν βγάζω άχνα. Αχνά δεν βγάζω μα αν με κόψει το νυστέρι ήχοι υπόκωφοι και απόκοσμοι θα ακουστούν. Η σιωπή αυτή πηγάζει απ' το υπογάστριο δίχως δεύτερη κουβέντα. Δίχως καν πρώτη κουβέντα. Καμία κουβέντα. Λέξη καμιά. Καμία λέξη δεν ειπώθηκε ποτέ όπως θα έπρεπε. Καμία λέξη δεν ειπώθηκε ποτέ όπως θα έπρεπε να ειπωθεί. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν λέω τίποτα; Όχι μην μου απαντάτε. Η σιωπή θα ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσατε να μου δώσετε. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν λέω τίποτα; Μα σας παρακαλώ, μην διακόπτεται τη ροή της σκέψης μου. Η σιωπή, ναι. Η σιωπή. Κανείς να μη λέει τίποτα. Να μην λέτε και εσείς τίποτα. Κανείς ποτέ να μη λέει απολύτως τίποτα. Ποτέ κανείς να μη λέει την παραμικρή λέξη. Πάμε πάλι. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν λέω τίποτα;

εγκώμιο στην απελπισία ή το ενδεχόμενο της υπάρξης σε ακατάλληλο ενδιαίτημα

μέρες βαριές, ζεστές και άδειες. σίγουρα θα 'ρθουν καλύτερες. μα η αναμονή είναι παύση ζωής. είναι χάσιμο χρόνου. αλλά εδώ που τα λέμε, ο χρόνος είναι σχετικό πράγμα.
μέρες σαν κι αυτές με μεταχειρίζονται ξιπασμένα ένστικτα. το σώμα υπακούει στο νόμο της αδράνειας. αν ανοίξεις λεξικό, μία είναι η λέξη. αναβολή. στην αναβολή. στην αναβολή.
μέρες σαν κι αυτές μόνο ποθώ. δεν κάνω. οι περιπτύξεις μειώνονται σε χρονικά ακαθόριστα διαστήματα. διαγραφή. αποκοπή. επικόλληση. και να τη η ζωή. μπροστά σου. 5 λεπτά.
μέρες σαν κι αυτές δεν έχω φίλους. ούτε καν εχθρούς. και οι τάσεις φυγής είναι πια κλισέ. εξάπτομαι πότε πότε για να διαμαρτυρηθώ και μετά επιστρέφω μέσα μου.
μέρες σαν κι αυτές ο εαυτός γίνεται εαυτούλης. και όλα αυτά είναι προάγγελοι αυτού που έπεται. ένα υψηλής αισθητικής και βαθιάς συγκίνησης, σάλτο μορτάλε.

δεν είναι ώρα ακόμη...

τα σάλτα αυτά δεν γίνονται σε μέρες σαν κι αυτές.

καλή απομόνωση

ελαττώματα και ανέγγιχτα πτώματα. κυκλοφορούν στους δρόμους. άνθρωποι στεγνοί που δίνουν τίποτα και παίρνουν άλλο τόσο. ζουν με χρονοκαθυστέρηση απ' τον εαυτό τους. αντιστεκόμενοι πεισματικά στο παρόν. σαπίλα τσάι και αντιπάθεια. και για βιβλίο ούτε λόγος. ξεροκαταπίνοντας χολή. βρωμερή ανάσα. καθισμένοι σε άδειες κουζίνες με κατσαριδοφωλιές. ρουφώντας σκατά. φυσώντας λεφτά. κοιτάζοντας τοίχους με ελπίδα! κι εγώ ακουμπισμένος σ' αυτή τη γωνιά. ερμητικά ανοιχτός. πακέτο με την ευθιξία μου. είμαι ένας φουκαράς. αυτό είμαι. ένας φουκαρατζίκος χωρίς άλλοθι. που ακόμη δεν έμαθα πως ξεφεύγουν απ' το θέμα. δυσάρεστο αλήθεια. ο δικός μου θεός με σπρώχνει σε καινούριο γκρεμό κι εγώ τον εμπιστεύομαι. ευθυβόλως και διαμπάξ. πάω εκεί που με πάει. φουκαράς με λεξιλόγιο περιωπής όμως. και μου προσφέρουν αλλεπάλληλα ευκαιρίες να πουλήσω το τίποτα μου. μου δίνουνε απλόχερα πράγματα που μήτε ζήτησα. μήτε τα χρειάστηκα. και το βαφτίζουν αυτό ενδιαφέρον; μπούχτισα.
δε θέλω άλλες χάρες.

Περιεχόμενα

[κενό ένα]
πρόλογος
[κενό δύο]
μέρος πρώτο
μια τρύπα στο νερό
[κενό τρία]
μέρος δεύτερο
οι σαλοί προτιμούν μοκατσίνο
[κενό τέσσερα]
μέρος τρίτο
τι περιμένεις και δεν πεθαίνεις;
[κενό πέντε]
επίμετρο
δε βρίσκω άκρη πια στα περιεχόμενα
εν αιθρία κανείς δεν ενδιαφέρεται γι'αυτά
η άνοιξη θα κάνει το ντεμπούτο της πάλι
ας μείνω λίγο ακόμα στο σκοτάδι
πριν μπω να δω ξανά τα εισερχόμενα

γεννηθήκαμε πάλι για να πεθάνουμε ξανά

να μια ωραία λέξη. ανασύρω. δημιουργεί την ανάγκη να προσθέσεις δίπλα της. μνήμες. αν καμιά φορά ματώσω πολύ θυμάμαι. τις προηγούμενες ζωές μου. ερχόμαστε στη ζωή προκαλώντας πόνο κι ίσως η τιμωρία μας να είναι. ο πόνος. πες ότι θες. θα πεθάνεις. κι αυτό είναι. πόνος. σύντομα. η εναλλαγή προσώπων δεν είναι σκόπιμη. ωστόσο προσδίδει στο κείμενο ζωντάνια. σε ένα νεκρό κείμενο. ζωντάνια. σαν να βάζεις κραγιόν σε πτώμα. και οι επιλογές ακόμη. κι αυτό είναι. πόνος. όπως το δίλημμα με το μαχαίρι. άμα θες κόβεις ψωμί. άμα θες σκοτώνεις. συγκεκριμένα εσύ πάντα σκοτώνεις.  πεθαίνω ξανά και ξανά και γεννιέμαι πάλι και πάλι. και εσύ. πάντα σκοτώνεις. 

Πρόσχημα

Δεν είναι αυγή. είναι λίγο πριν. μπορώ να το πω πια. οι άνθρωποι αλλάζουν τελικά. συνεκδοχικά και ανομοιοκατάληκτα. πέντε-δέκα-δεκαπέντε-είκοσι-είκοσι πέντε-τριάντα-τριάντα πέντε-σαράντα-σαράντα πέντε-πενήντα-πενήντα πέντε-εξήντα-εξήντα πέντε-εβδομήντα-εβδομήντα πέντε-ογδόντα-ογδόντα πέντε-ενενήντα-ενενήντα πέντε-εκατό. κι όσο κι αν θέλουνε ή αν προσπαθούνε είναι αδύνατον. μα δεν το βλέπεις; να παραμείνουν ίδιοι. πως όμως τους ακολουθεί κανείς;

Φροντίσαμε να ξεχάσουμε

Ξεχάσαμε να φροντίσουμε και οι σελίδες του τετραδίου έγιναν κίτρινες και το τσιγάρο έμεινε μισό στο τασάκι και κρύωσε ο καφές. Ο χρόνος όλο μας προλαβαίνει. Η σαφήνεια δεν συγκινεί. Ίσα ίσα, αποσυντονίζει. Καταλαβαίνετε; 

Αποτυχημένες απόπειρες που ίσως μια μέρα

Παρατηρώντας σιωπηλά ή ηχηρά επεμβαίνοντας; αλλάζουν τραβώντας γραμμές. ευθείες. τεθλασμένες. καμπύλες. πασχίζουν να δώσουν σχήμα στις ζωές τους. βλέπεις ανθρώπους τετράγωνους, τρίγωνους και παραλληλόγραμμους. με ελλείψεις υπερβολές και παραβολές. που κινούνται διαγράφοντας κύκλους γύρω απ' τον εαυτό τους. Μα αν είμαστε ίσως κάποιο σχήμα τότε αυτό είναι σχήμα [λόγου]. μεταφορές και παρομοιώσεις. αναδιπλώσεις και αντιθέσεις και οξύμωρα και συνεκδοχές. και αλληγορίες και αντιφάσεις και άλλα πολλά που δεν μου τα 'μαθαν.

Μάθαμε να τηρούμε τα προσχήματα, πριν καλά καλά μάθουμε τα σχήματα.