ασυνόδευτος

ζέστη μέσα στην παγωνιά. σαράντα τετραγωνικά με κλίμα τροπικό. να βάζεις, να βγάζεις, να βάζεις, να βγάζεις.
σήμερα βρέχει μέσα μου. δάκρυα.
για όλα αυτά που έβαλα και δεν έβγαλα ποτέ. για την πανοπλία που έφτιαξα για να με προστατέψω και τώρα σκουριασμένη με απειλεί να μείνω δέσμιός της. δάκρυα.
που στέκονται στην άκρη των ματιών δειλιάζοντας να πέσουν. έρχονται για να μου θυμίσουν ότι ακόμα αισθάνομαι αλλά χωρίς να επιβεβαιώνομαι. δάκρυα.
χαράς. καμιά φορά με επισκέπτονται κι αυτά. σήμερα όχι. κι είναι γλυκά, νοσταλγικά και πάνε αγκαζέ με το χαμόγελο. δάκρυα.
που τρέχουν και δε σταματούν παρά μονό από διαβρωτικούς λυγμούς διακοπτόμενα. αυτά που και να θέλεις δε μαζεύονται. ρωγμές κι αυλακιές. δάκρυα.
για λόγους άγνωστους. όταν μια κίνηση γίνεται κύλιση. όταν ξαφνικά. για λόγους άγνωστους. λαμβάνεις την φροντίδα που σου έλειπε. χωρίς να τη ζητήσεις. δάκρυα.
για το ασυνόδευτο αυτό που ήρθε από κάπου χωρίς να ξέρει σίγουρα από που για να πάει κάπου αλλού χωρίς να ξέρει σίγουρα που αλλού. αυτό που είμαι όταν αφήνομαι στην ευκολία μου να μην λάβω την ευθύνη. όχι για τους άλλους. όχι. αυτό είναι ψέμα. αυτήν ακριβώς που μου αναλογεί. να βγω να πω. εγώ αυτός είμαι. έρχομαι από κάπου. και πάω κάπου αλλού. χωρίς συνοδούς. μόνο με τη βαθιά πεποίθηση ότι σε αυτό το αλλού θα συναντήσω κάποιον.
να του πω να μη βάζει μόνο, να βγάζει κιόλας. γιατί φτάνει η στιγμή που δε χωράνε. κι ερχονται και γίνονται βροχή. υγρά λόγια. που βρέχουν στην ψυχούλα σου.
και δε στεγνώνουν.