23.12.11

Ιστορίες ενός ταξιτζή - μέρος 1ο

Σήμερα, ημέρα Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2011 συνέβηκε ένα περιστατικό στο ταξί μου (αν μπορεί να θεωρηθεί "μου" αφού το νοικιάζω) άλλο να στο λέω κι άλλο να είσαι εκεί να το ζεις. Με σταματάει ένας παππούκας  85 χρονών Βασιλίσσης Όλγας με Ιταλίας. Εγώ είχα μέσα ήδη μια μαντάμ, η οποία δυσανασχέτησε γιατί ο παππούς δυσκολεύτηκε να μπει και καθυστερήσαμε λίγο. «Πονάει το πόδι σας από την υγρασία;» τον ρωτάω και μου λέει «Ή απ' την υγρασία ή απ' την ηλικία θα είναι». Γέλασα. Αφήνουμε τη μαντάμ στο Ράδιο Σίτυ. Μετά από λίγο μου το ξεφούρνισε ο παππούς ότι είναι απόστρατος αξιωματικός κι ότι το πόδι του τον πονάει επειδή έχει φάει σφαίρα και πως πολέμησε στον πόλεμο της Κορέας και τα ρέστα. Μόλις μου το 'πε τον πήραν τα ζουμιά. Κι ήταν απ' τις φορές που έλεγα να μην τελειώσει η κούρσα ποτέ, να μείνουμε μες στο παλιάμαξο να μου λέει ιστορίες για αγρίους κι εγώ να αφήνω επιφωνήματα. «Για ποιόν τάχα πολέμησα; Για αυτούς που λένε πως μας κυβερνάνε ενώ μας έχουν για να τους ξεσκονίζουμε τα παπούτσια; Για αυτούς που ξεπούλησαν την Ελλάδα; Για ποιον πολέμησα; Πες μου για ποιόν. Δεν υπάρχει γαμώτο ένας Έλληνας με αρχίδια να σηκώσει ανάστημα και να βγει μπροστά;» Δεν πρόλαβε να πει άλλα κατέβηκε σ' ένα στενό στο κέντρο. «Γεια σου. Καλές Γιορτές» του είπα. Με ευχαρίστησε και μου ανταπέδωσε την ευχή. Ούτε εγώ ούτε αυτός το πιστεύαμε ότι θα ΄ναι καλές οι γιορτές φέτος. 

19 λέξεις :

Ανώνυμος είπε...

Κι ο παππούς μου είχε σημάδια από σφαίρα και μάλιστα δύο.Το πρώτο το απέκτησε πολεμώντας τους Γερμανούς και το δεύτερο τους αντάρτες.Ήταν ένας γνήσιος φιλόπατρις,ίσως ο μοναδικός που ξέρω.Ποτέ δεν παραπονέθηκε (σε μένα τουλάχιστον) για τα τραύματά του,γιατί είχε την ελπίδα ότι οι δικές του πληγές θα εξασφάλιζαν στις επόμενες γενιές μία πιο ασφαλή πατρίδα.Κι όμως μεγαλύτερη ανασφάλεια σε περίοδο επίσημης ειρήνης δε νομίζω να υπήρξε.Και τώρα ο παππούς μου δεν είναι πια εδώ για να πολεμήσει τους κακούς.Ίσως καλύτερα.Γι' αυτόν.Να μη δει πώς κατάντησε να ζει εξαιτίας των ίδιων του των ηγετών ο λαός για την ευημερία του οποίου σημαδεύτηκε.Loli

και πράσινα άλογα είπε...

Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω όπως θα έπρεπε άλλα τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον παππού σου (για όλες τις αξίες που σου μετέδωσε). Μακάρι όλοι να είχαμε τέτοιους παππούδες.

ασωτος γιος είπε...

έχει δίκιο ο παππους... τι να πεις σαυτη την γενια? τι να πεις..ντρεπομαι και γω που είμαι νέος ακόμη

kovo voltes... είπε...

Αυτές οι ιστορίες ανθρώπων, σε 'σακατεύουν' όταν σε μεταφέρουν απο το χθες στο σήμερα...Μα είναι πολύτιμες...
Καλές γιορτές πρασινο-αλογάκι...;))
*ταξί ε? Κοίτα να δεις που μπορεί να έχουμε 'συνταξιδέψει'...;))

Ανώνυμος είπε...

Χαρά στο κουράγιο του παππού,μπράβο του!
*Λίγη αισιοδοξία για τις γιορτές δεν βλάπτει=)

και πράσινα άλογα είπε...

@ασωτος γιος: όλοι πρέπει να ντρεπόμαστε και εμείς οι "νέοι ακόμα" (βάζω και μένα μέσα) πρέπει να μην μένουμε στην ντροπή που είναι παθητική κατάσταση αλλά να δρούμε και να αντιδρούμε. Τώρα το γιατί δεν το κάνουμε είναι άλλο θέμα.
Καλές γιορτές :)

@kovo voltes...: Δεν ξέρω αν έχουμε συνταξιδέψει άλλα σίγουρα σ' έχω συναντήσει σε κάποιο όνειρο. Τι στο καλό; Στην ίδια πόλη μένουμε.
Καλές γιορτές. :)

@Κάποια*: Ναι ήταν παππούς με τα όλα του.
Καλές γιορτές :)

και πράσινα άλογα είπε...

Να τα πείτε!

Ω, Elvis... Ω, Elvis... Μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις.

Καλά Χριστούγεννα.

Unknown είπε...

χρόνια πολλά υγεία και χαρά....καλά χριστούγεννα.....

SoDurck είπε...

Να (μας) τις γράφεις τις ιστορίες που ζεις εκεί μέσα. Είναι κομμάτια ζωντανά του παζλ που λέγεται ζωή.

Και να προσέχεις παλικάρι.

(νάξερες πόσο με γλύκανε εκείνο το παππούκα...)

Νάσαι καλά. Καλές Γιορτές.

(για τα λεγόμενα του παππούκα, δεν θέλω να προσθέσω ούτε έναν τόνο.)

και πράσινα άλογα είπε...

SoDurck ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Οφείλω όμως να κάνω μια διευκρίνηση. Δεν είμαι εγώ ο ταξιτζής -αυτόπτης μάρτυρας της πέρα για πέρα αληθινής ιστορίας αυτής (και όσων πιθανών να ακολουθήσουν) αλλά ο πατέρας μου. Και επειδή ακριβώς όπως είπες κι εσύ τέτοιες ιστορίες πρέπει να ακούγονται, για αυτό ξεκίνησα σιγά σιγά να τις καταγράφω.

Καλά Χριστούγεννα.

Lyriel Bee είπε...

Πέρασα να αφήσω τις ευχές μου και διάβασα αυτό το συγκινητικό περιστατικό. Μπαίνω στη θέση του παππού και αγανακτώ..
Πάραυτα, εύχομαι, να τα περάσεις όμορφα και σου στέλνω δυο φιλιά **

και πράσινα άλογα είπε...

Ευχαριστώ πολύ Lyriel. Κι εσύ να περάσεις καλά και κυρίως με ανθρώπους που νοιάζεσαι και σε νοιάζονται.
3 φιλιά χάρτινα:
xxx

Summertime Blues είπε...

Χρόνια Πολλά!
Χριστούγεννα!

και πράσινα άλογα είπε...

Χρόνια Πολλά.
Να περνάς όμορφα.

Άνεμος είπε...

Φοβερό... είσαι τυχερός όταν γνωρίζεις τέτοια άτομα, έστω και για λίγο...

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Εδώ ντρεπόμαστε εμείς που είμαστε νέοι, πώς να μην ντρέπονται και να μην αγανακτούν οι παλαιότεροι που θυσιάστηκαν γι΄αυτήν την κατάντια;

Υπέροχο και ιδιαίτερο το blog σου, μόλις το ανακάλυψα και δεν ξέρω ποια ανάρτηση να πρωτοσχολιάσω!
Θα τα ξαναπούμε!

και πράσινα άλογα είπε...

Καλώς ήρθες και καλή διαμονή! :)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Ναι,έχω ξαναπεράσει σε αυτό το σημείο,σε αυτή την ανάρτηση εννοώ,και την έχω ξαναδιαβάσει μέσα στις γιορτές.Ωραίος ο παππούλης και τα λόγια του...Ξέρεις,όταν ήμουν 20 χρόνων ήθελα μια νύχτα να δουλέψω το ταξί του μπαμπά μιας φίλης,έτσι,για να δω πώς είναι,να ακούω ιστορίες,να βλέπω πρόσωπα,να καταλαβαίνω από φωνές...Δεν έτυχε.Ή μάλλον:δεν το τόλμησα.

και πράσινα άλογα είπε...

Ποτέ δεν είναι αργά. Αν και σε μια νύχτα μπορεί να μην ακούσεις καμία ιστορία, να μη δεις κανένα πρόσωπο, να μη καταλάβεις καμία φωνή. Όπως και να 'χει πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο.