Θυμάμαι να περιφέρεται ένα βιβλίο στο σπίτι. Είχε λόγια μα πιο πολύ εικόνες και ήτανε μικρό αλλά το έβρισκα μεγάλο βιβλίο. Πρέπει να ήταν της αδελφής μου. Όποτε έπεφτε στα χέρια μου το διάβαζα. Έλεγε για ένα κοριτσάκι που πήγαινε τα βράδια στην προβλήτα και άκουγε το τραγούδι της φάλαινας. Και μια γιαγιά θυμάμαι, τίποτα άλλο. Αμυδρά μου ΄ρχονται οι εικόνες και γαμώτο δεν είμαι σπίτι μου να το διαβάσω τώρα.
15.9.12
τα νέα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
4 λέξεις :
http://www.youtube.com/watch?v=fZc8NMjr788
Καλή σου μέρα :)
Ω ναι, αυτό είναι το βιβλίο! Σε ευχαριστώ πολύ Lyriel. Καλημέρα.
Αυτές οι αμυδρές εικόνες που μας έρχονται σε ανύποπτο χρόνο. Αυτό το "δε θυμάμαι καλά ρε γαμώτο..." Μισοκλείνεις τα μάτια να θυμηθείς. Κάτι τέτοιες στιγμές ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
αυτό ακριβώς.
Δημοσίευση σχολίου