Αφαιρούμαι συχνά ξέρεις. Και μετά αρχίζω να διαιρούμε. Σε κομμάτια. Πολλά κομμάτια. Άνισα. Και μοιράζομαι. Μα ποτέ δεν πολλαπλασιάζομαι. Γιατί τα κομμάτια είναι κλώνοι μου όχι γόνοι μου και αυτά όπως και εγώ δεν έχουν την παραμικρή επιθυμία να πολλαπλασιαστούν. Και προσθέτω σε μένα και στους κλώνους μου αλλά δεν προσθέτομαι. Παραμένω ένας άσος. Αφαιρούμαι. Και φτιάχνω χαλβά σιμιγδαλένιο με τριμμένο παξιμάδι αντί για σιμιγδάλι. Δηλαδή φτιάχνω παξιμαδένιο χαλβά. Που φυσικά δεν πήζει ποτέ και έχει ένα σκατί χρώμα σαν την κουράδα που με περηφάνια άφησα ελεύθερη νωρίς το πρωί. Μου τη δίνουν οι Κυριακές. Είναι μέρες που σπάνια μου συμβαίνει κάτι αξιόλογο. Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα αξιόλογο από μόνος μου στη σκέψη και μόνο ότι η αυριανή μέρα είναι Δευτέρα. Τουλάχιστον την βγάζω σπίτι τζάμπα. Τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά.
111111
skip to main
|
skip to sidebar
τα νέα
-
►
2021
(2)
- Αυγούστου (1)
- Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(2)
- Δεκεμβρίου (1)
- Μαρτίου (1)
-
►
2019
(2)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Ιουνίου (1)
-
►
2018
(6)
- Δεκεμβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (2)
- Απριλίου (2)
-
►
2015
(5)
- Νοεμβρίου (1)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (1)
- Ιανουαρίου (1)
-
►
2013
(16)
- Οκτωβρίου (1)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (1)
- Ιουνίου (3)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (2)
- Μαρτίου (2)
- Φεβρουαρίου (3)
- Ιανουαρίου (2)
-
▼
2012
(46)
- Νοεμβρίου (4)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (4)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (3)
- Ιουνίου (5)
- Μαΐου (6)
- Απριλίου (6)
- Μαρτίου (5)
- Φεβρουαρίου (6)
- Ιανουαρίου (4)
-
►
2011
(24)
- Δεκεμβρίου (6)
- Νοεμβρίου (3)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (3)
- Αυγούστου (1)
- Ιουλίου (3)
- Ιουνίου (2)
- Μαΐου (2)
- Απριλίου (1)
- Φεβρουαρίου (1)
-
►
2010
(11)
- Δεκεμβρίου (1)
- Νοεμβρίου (1)
- Οκτωβρίου (2)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Αυγούστου (1)
- Ιουνίου (3)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (1)
8 λέξεις :
Αυτές οι σιχαμένες Κυριακές πάντα θα έρχονται .
η σκέψη της Δευτέρας πάντα τα γαμάει όλα...και εγώ, επειδή δεν το άντεχα, έγινα ελεύθερος επαγγελματίας
ο τζάμπας πέθανε. όλο και κάτι πληρώνεις το ξέρεις ή δεν το ξέρεις.
τώρα περί των συνειρμών του χαλβά και των πρωινών σου εξαγωγών, τί να πω, αυτή η τέχνη του λόγου έχει δυσνόητα μυστικά που σαν αδαές κοράσιο δεν αντιλαμβάνομαι.
πάντως εγώ τη βγάζω τζάμπα όλη την εβδομάδα -ή έτσι νομίζω...
η ζωή αργοκυλά.
Και κραυγάζεις στη σιωπή, όπως λέει το τραγούδι, για να σε ακούσει το σύμπαν...;)
Όλα κυλάνε. Και κυλάνε αλλιώς όταν εμείς τα δούμε αλλιώς. Τι λες?
Καλη εβδομάδα και ας είναι Δευτέρα...
"Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα"
:))
Τελικά μόνο οι κομμώτριες γουστάρουν τις Κυριακές;
Ρε φίλε, στην αρχή με φτιάχνεις και μετά ανακατεύεις τις κουράδες και τα χαλάς όλα... πφ... :P
...Ξέρεισ ένα τραγούδι που λέει "Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, χωρίς αυτή τη σκοτεινιά, τα χρόνια μένουν άδεια"....Κάπως έτσι είναι... Μου αρέσουν οι Κυριακές αλλά κάπου μέχρι το μεσημέρι...Γιατί μετά έρχεται Δευτέρα...Και τις Δευτέρες, όλοι τις ξέρουμε καλά...
Δημοσίευση σχολίου